GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


ēmētĭor - Diathèse active

(ēmētĭor, ēmētīris, ēmētīri, emensus, emensum)

verbe transitif déponent IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME DÉPONENTE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. ēmētĭor
 II sing. ēmētīris, ēmētīre
 III sing. ēmētītur
 I plur. ēmētīmur
 II plur. ēmētimĭni
 III plur. ēmētiuntur
IMPARFAIT
 I sing. ēmētiēbar
 II sing. ēmētiebāris, ēmētiebāre
 III sing. ēmētiebātur
 I plur. ēmētiebāmur
 II plur. ēmētiebamĭni
 III plur. ēmētiebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. ēmētĭar
 II sing. ēmētiēris, ēmētiēre
 III sing. ēmētiētur
 I plur. ēmētiēmur
 II plur. ēmētiemĭni
 III plur. ēmētientur
PARFAIT
 I sing. emensus, –a, –um sum
 II sing. emensus, –a, –um es
 III sing. emensus, –a, –um est
 I plur. emensi, –ae, –a sumus
 II plur. emensi, –ae, –a estis
 III plur. emensi, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. emensus, –a, –um eram
 II sing. emensus, –a, –um eras
 III sing. emensus, –a, –um erat
 I plur. emensi, –ae, –a eramus
 II plur. emensi, –ae, –a eratis
 III plur. emensi, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. emensus, –a, –um ero
 II sing. emensus, –a, –um eris
 III sing. emensus, –a, –um erit
 I plur. emensi, –ae, –a erimus
 II plur. emensi, –ae, –a eritis
 III plur. emensi, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. ēmētĭar
 II sing. ēmētiāris, ēmētiāre
 III sing. ēmētiātur
 I plur. ēmētiāmur
 II plur. ēmētiamĭni
 III plur. ēmētiantur
IMPARFAIT
 I sing. ēmētīrer
 II sing. ēmētirēris, ēmētirēre
 III sing. ēmētirētur
 I plur. ēmētirēmur
 II plur. ēmētirēmini
 III plur. ēmētirentur
PARFAIT
 I sing. emensus, –a, –um sim
 II sing. emensus, –a, –um sis
 III sing. emensus, –a, –um sit
 I plur. emensi, –ae, –a simus
 II plur. emensi, –ae, –a sitis
 III plur. emensi, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. emensus, –a, –um essem
 II sing. emensus, –a, –um esses
 III sing. emensus, –a, –um esset
 I plur. emensi, –ae, –a essemus
 II plur. emensi, –ae, –a essetis
 III plur. emensi, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. ēmētīre
 II plur. ēmētimĭni
FUTUR
 II sing. ēmētītor
 III sing. ēmētītor
 II plur. –
 III plur. ēmētiuntor
INFINITO
PRÉSENT
 ēmētīri
PARFAIT
 Singolare: emensus, –a, –um esse
 Plurale: emensi, –ae, –a esse
FUTUR
 Singolare: emensūrūm, –am, –ūm
 Plurale: emensūros, –as, –a
PARTICIPE
PRÉSENT
 ēmētiens, –ientis
FUTUR
 emensūrūs, –a, –ūm
SUPIN
 Attivo: emensum
 Passivo: emensu
GERUNDIF
 Génitif: ēmētiendi
 Datif: ēmētiendo
 Accusatif: ad ēmētiendum
 Ablatif: ēmētiendo
 
GERUNDIVO
 ēmētiendus, –a, –um


<<  ēmētiens ēmĕto  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:EMETIOR100}} ---CACHE---