Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ēnĕco |
| II sing. | ēnĕcas |
| III sing. | ēnĕcat |
| I plur. | ēnĕcāmus |
| II plur. | ēnĕcātis |
| III plur. | ēnĕcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēnĕcābam |
| II sing. | ēnĕcābas |
| III sing. | ēnĕcābat |
| I plur. | ēnĕcabāmus |
| II plur. | ēnĕcabātis |
| III plur. | ēnĕcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ēnĕcābo |
| II sing. | ēnĕcābis |
| III sing. | ēnĕcābit |
| I plur. | ēnĕcabĭmus |
| II plur. | ēnĕcabĭtis |
| III plur. | ēnĕcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | enecavi o enecui |
| II sing. | enecavisti o enecuisti |
| III sing. | enecavit o enecuit |
| I plur. | enecavĭmus o enecuĭmus |
| II plur. | enecavistis o enecuistis |
| III plur. | enecavērunt o enecuērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | enecavĕram o enecuĕram |
| II sing. | enecavĕras o enecuĕras |
| III sing. | enecavĕrat o enecuĕrat |
| I plur. | enecaverāmus o enecuerāmus |
| II plur. | enecaverātis o enecuerātis |
| III plur. | enecavĕrant o enecuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | enecavĕro o enecuĕro |
| II sing. | enecavĕris o enecuĕris |
| III sing. | enecavĕrit o enecuĕrit |
| I plur. | enecaverĭmus o enecuerĭmus |
| II plur. | enecaverĭtis o enecuerĭtis |
| III plur. | enecavĕrint o enecuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ēnĕcem |
| II sing. | ēnĕces |
| III sing. | ēnĕcet |
| I plur. | ēnĕcēmus |
| II plur. | ēnĕcētis |
| III plur. | ēnĕcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ēnĕcārem |
| II sing. | ēnĕcāres |
| III sing. | ēnĕcāret |
| I plur. | ēnĕcarēmus |
| II plur. | ēnĕcarētis |
| III plur. | ēnĕcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | enecavĕrim o enecuĕrim |
| II sing. | enecavĕris o enecuĕris |
| III sing. | enecavĕrit o enecuĕrit |
| I plur. | enecaverĭmus o enecuerĭmus |
| II plur. | enecaverĭtis o enecuerĭtis |
| III plur. | enecavĕrint o enecuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | enecavissem o enecuissem |
| II sing. | enecavisses o enecuisses |
| III sing. | enecavisset o enecuisset |
| I plur. | enecavissēmus o enecuissēmus |
| II plur. | enecavissētis o enecuissētis |
| III plur. | enecavissent o enecuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ēnĕca |
| II plur. | ēnĕcāte |
| FUTUR |
| II sing. | ēnĕcāto |
| III sing. | ēnĕcāto |
| II plur. | ēnĕcatōte |
| III plur. | ēnĕcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ēnĕcans, antis |
| FUTUR |
| enectūrūs o enecatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ēnĕcāre |
| PARFAIT |
| enecavisse o enecuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | enectūrūm o enecatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | enectūros o enecatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ēnĕcandi |
| Datif: | ēnĕcando |
| Accusatif: | ad ēnĕcandum |
| Ablatif: | ēnĕcando |
| SUPIN |
| enectum o enecatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ENECO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|