Déclinaison / Conjugueur latin
inpugnor - Diathèse passive
(inpugno, inpugnas, inpugnavi, inpugnāre, inpugnatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inpugnor |
| II sing. | inpugnāris, inpugnāre |
| III sing. | inpugnātur |
| I plur. | inpugnāmur |
| II plur. | inpugnamĭni |
| III plur. | inpugnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inpugnābar |
| II sing. | inpugnabāris, inpugnabāre |
| III sing. | inpugnabātur |
| I plur. | inpugnabāmur |
| II plur. | inpugnabamĭni |
| III plur. | inpugnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inpugnābor |
| II sing. | inpugnabĕris, inpugnabĕre |
| III sing. | inpugnabĭtur |
| I plur. | inpugnabĭmur |
| II plur. | inpugnabimĭni |
| III plur. | inpugnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | inpugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | inpugnatus, –a, –um es |
| III sing. | inpugnatus, –a, –um est |
| I plur. | inpugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | inpugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | inpugnati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inpugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | inpugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | inpugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | inpugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | inpugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | inpugnati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inpugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | inpugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | inpugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | inpugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | inpugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | inpugnati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | inpugner |
| II sing. | inpugnēris, inpugnēre |
| III sing. | inpugnētur |
| I plur. | inpugnēmur |
| II plur. | inpugnemĭni |
| III plur. | inpugnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inpugnārer |
| II sing. | inpugnarēris, inpugnarēre |
| III sing. | inpugnarētur |
| I plur. | inpugnarēmur |
| II plur. | inpugnaremĭni |
| III plur. | inpugnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | inpugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | inpugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | inpugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | inpugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | inpugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | inpugnati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inpugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | inpugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | inpugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | inpugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | inpugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | inpugnati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inpugnāre |
| II plur. | inpugnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | inpugnātor |
| III sing. | inpugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | inpugnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| inpugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| inpugnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | inpugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | inpugnati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| inpugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| inpugnandus, –a, –um |
| SUPIN |
| inpugnatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INPUGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
