Déclinaison / Conjugueur latin
inviscĕro - Diathèse active
(inviscĕro, inviscĕras, invisceravi, inviscĕrāre, invisceratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | inviscĕro |
II sing. | inviscĕras |
III sing. | inviscĕrat |
I plur. | inviscĕrāmus |
II plur. | inviscĕrātis |
III plur. | inviscĕrant |
IMPARFAIT |
I sing. | inviscĕrābam |
II sing. | inviscĕrābas |
III sing. | inviscĕrābat |
I plur. | inviscĕrabāmus |
II plur. | inviscĕrabātis |
III plur. | inviscĕrābant |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | inviscĕrābo |
II sing. | inviscĕrābis |
III sing. | inviscĕrābit |
I plur. | inviscĕrabĭmus |
II plur. | inviscĕrabĭtis |
III plur. | inviscĕrābunt |
PARFAIT |
I sing. | invisceravi |
II sing. | invisceravisti |
III sing. | invisceravit |
I plur. | invisceravĭmus |
II plur. | invisceravistis |
III plur. | invisceravērunt, invisceravēre |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | invisceravĕram |
II sing. | invisceravĕras |
III sing. | invisceravĕrat |
I plur. | invisceraverāmus |
II plur. | invisceraverātis |
III plur. | invisceravĕrant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | invisceravĕro |
II sing. | invisceravĕris |
III sing. | invisceravĕrit |
I plur. | invisceraverĭmus |
II plur. | invisceraverĭtis |
III plur. | invisceravĕrint |
PRÉSENT |
I sing. | inviscĕrem |
II sing. | inviscĕres |
III sing. | inviscĕret |
I plur. | inviscĕrēmus |
II plur. | inviscĕrētis |
III plur. | inviscĕrent |
IMPARFAIT |
I sing. | inviscĕrārem |
II sing. | inviscĕrāres |
III sing. | inviscĕrāret |
I plur. | inviscĕrarēmus |
II plur. | inviscĕrarētis |
III plur. | inviscĕrārent |
PARFAIT |
I sing. | invisceravĕrim |
II sing. | invisceravĕris |
III sing. | invisceravĕrit |
I plur. | invisceraverĭmus |
II plur. | invisceraverĭtis |
III plur. | invisceravĕrint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | invisceravissem |
II sing. | invisceravisses |
III sing. | invisceravisset |
I plur. | invisceravissēmus |
II plur. | invisceravissētis |
III plur. | invisceravissent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | inviscĕra |
II plur. | inviscĕrāte |
FUTUR |
II sing. | inviscĕrāto |
III sing. | inviscĕrāto |
II plur. | inviscĕratōte |
III plur. | inviscĕranto |
|
PARTICIPE |
PRÉSENT |
inviscĕrans, antis |
FUTUR |
invisceratūrūs, a, ūm |
INFINITIF |
PRÉSENT |
inviscĕrāre |
PARFAIT |
invisceravisse |
FUTUR |
Singolare: | invisceratūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | invisceratūros, as, a esse |
GERUNDIF |
Génitif: | inviscĕrandi |
Datif: | inviscĕrando |
Accusatif: | ad inviscĕrandum |
Ablatif: | inviscĕrando |
SUPIN |
invisceratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INVISCERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|