GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


irrētĭor - Diathèse passive

(irrētĭo, irrētis, irretii, irrētīre, irretitum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. irrētĭor
 II sing. irrētīris, irrētīre
 III sing. irrētītur
 I plur. irrētīmur
 II plur. irrētimĭni
 III plur. irrētiuntur
IMPARFAIT
 I sing. irrētiēbar
 II sing. irrētiebāris, irrētiebāre
 III sing. irrētiebātur
 I plur. irrētiebāmur
 II plur. irrētiebamĭni
 III plur. irrētiebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. irrētĭar
 II sing. irrētiēris, irrētiēre
 III sing. irrētiētur
 I plur. irrētiēmur
 II plur. irrētiemĭni
 III plur. irrētientur
PARFAIT
 I sing. irretitus, –a, –um sum
 II sing. irretitus, –a, –um es
 III sing. irretitus, –a, –um est
 I plur. irretiti, –ae, –a sumus
 II plur. irretiti, –ae, –a estis
 III plur. irretiti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. irretitus, –a, –um eram
 II sing. irretitus, –a, –um eras
 III sing. irretitus, –a, –um erat
 I plur. irretiti, –ae, –a eramus
 II plur. irretiti, –ae, –a eratis
 III plur. irretiti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. irretitus, –a, –um ero
 II sing. irretitus, –a, –um eris
 III sing. irretitus, –a, –um erit
 I plur. irretiti, –ae, –a erimus
 II plur. irretiti, –ae, –a eritis
 III plur. irretiti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. irrētĭar
 II sing. irrētiāris, irrētiāre
 III sing. irrētiātur
 I plur. irrētiāmur
 II plur. irrētiamĭni
 III plur. irrētiantur
IMPARFAIT
 I sing. irrētīrer
 II sing. irrētirēris, irretiirēre
 III sing. irrētirētur
 I plur. irrētirēmur
 II plur. irrētirēmini
 III plur. irrētirentur
PARFAIT
 I sing. irretitus, –a, –um sim
 II sing. irretitus, –a, –um sis
 III sing. irretitus, –a, –um sit
 I plur. irretiti, –ae, –a simus
 II plur. irretiti, –ae, –a sitis
 III plur. irretiti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. irretitus, –a, –um essem
 II sing. irretitus, –a, –um esses
 III sing. irretitus, –a, –um esset
 I plur. irretiti, –ae, –a essemus
 II plur. irretiti, –ae, –a essetis
 III plur. irretiti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. irrētīre
 II plur. irrētimĭni
FUTUR
 II sing. irrētītor
 III sing. irrētītor
 II plur. –
 III plur. irrētiuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 irretitus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 irrētīri
PARFAIT
 Singolare: irretitus, –a, –um esse
 Plurale: irretiti, –ae, –a esse
FUTUR
 irretitum esse
GERUNDIVO
 irrētiendus, –a, –um
SUPIN
 irretitu

Voir la forme active de ce verbe


<<  irrētĭo irretitūrūs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:IRRETIOR100}} ---CACHE---