Déclinaison / Conjugueur latin
mansuēscor - Diathèse passive
(mansuēsco, mansuēscis, mansuevi, mansuēscĕre, mansuetum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | mansuēscor |
II sing. | mansuēscĕris, mansuēscĕre |
III sing. | mansuēscĭtur |
I plur. | mansuēscĭmur |
II plur. | mansuēscimĭni |
III plur. | mansuēscuntur |
IMPARFAIT |
I sing. | mansuēscēbar |
II sing. | mansuēscebāris, mansuēscebāre |
III sing. | mansuēscebātur |
I plur. | mansuēscebāmur |
II plur. | mansuēscebamĭni |
III plur. | mansuēscebantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | mansuēscar |
II sing. | mansuēscēris, mansuēscēre |
III sing. | mansuēscētur |
I plur. | mansuēscēmur |
II plur. | mansuēscemĭni |
III plur. | mansuēscentur |
PARFAIT |
I sing. | mansuetus, a, um sum |
II sing. | mansuetus, a, um es |
III sing. | mansuetus, a, um est |
I plur. | mansueti, ae, a sumus |
II plur. | mansueti, ae, a estis |
III plur. | mansueti, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | mansuetus, a, um eram |
II sing. | mansuetus, a, um eras |
III sing. | mansuetus, a, um erat |
I plur. | mansueti, ae, a eramus |
II plur. | mansueti, ae, a eratis |
III plur. | mansueti, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | mansuetus, a, um ero |
II sing. | mansuetus, a, um eris |
III sing. | mansuetus, a, um erit |
I plur. | mansueti, ae, a erimus |
II plur. | mansueti, ae, a eritis |
III plur. | mansueti, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | mansuēscar |
II sing. | mansuēscāris, mansuēscāre |
III sing. | mansuēscātur |
I plur. | mansuēscāmur |
II plur. | mansuēscamĭni |
III plur. | mansuēscantur |
IMPARFAIT |
I sing. | mansuēscĕrer |
II sing. | mansuēscerēris, mansuēscerēre |
III sing. | mansuēscerētur |
I plur. | mansuēscerēmur |
II plur. | mansuēsceremĭni |
III plur. | mansuēscerentur |
PARFAIT |
I sing. | mansuetus, a, um sim |
II sing. | mansuetus, a, um sis |
III sing. | mansuetus, a, um sit |
I plur. | mansueti, ae, a simus |
II plur. | mansueti, ae, a sitis |
III plur. | mansueti, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | mansuetus, a, um essem |
II sing. | mansuetus, a, um esses |
III sing. | mansuetus, a, um esset |
I plur. | mansueti, ae, a essemus |
II plur. | mansueti, ae, a essetis |
III plur. | mansueti, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | mansuēscĕre |
II plur. | mansuēscĭmini |
FUTUR |
II sing. | mansuēscĭtor |
III sing. | mansuēscĭtor |
II plur. | |
III plur. | mansuēscuntor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
mansuetus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
mansuēsci |
PARFAIT |
Singolare: | mansuetus, a, um esse |
Plurale: | mansueti, ae, a esse |
FUTUR |
mansuetum esse |
GERUNDIVO |
mansuēscendus, a, um |
SUPIN |
mansuetu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANSUESCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|