GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


mūnĕror - Diathèse passive

(mūnĕro, mūnĕras, muneravi, mūnĕrāre, muneratum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. mūnĕror
 II sing. mūnĕrāris, mūnĕrāre
 III sing. mūnĕrātur
 I plur. mūnĕrāmur
 II plur. mūnĕramĭni
 III plur. mūnĕrantur
IMPARFAIT
 I sing. mūnĕrābar
 II sing. mūnĕrabāris, mūnĕrabāre
 III sing. mūnĕrabātur
 I plur. mūnĕrabāmur
 II plur. mūnĕrabamĭni
 III plur. mūnĕrabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. mūnĕrābor
 II sing. mūnĕrabĕris, mūnĕrabĕre
 III sing. mūnĕrabĭtur
 I plur. mūnĕrabĭmur
 II plur. mūnĕrabimĭni
 III plur. mūnĕrabuntur
PARFAIT
 I sing. muneratus, –a, –um sum
 II sing. muneratus, –a, –um es
 III sing. muneratus, –a, –um est
 I plur. munerati, –ae, –a sumus
 II plur. munerati, –ae, –a estis
 III plur. munerati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. muneratus, –a, –um eram
 II sing. muneratus, –a, –um eras
 III sing. muneratus, –a, –um erat
 I plur. munerati, –ae, –a eramus
 II plur. munerati, –ae, –a eratis
 III plur. munerati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. muneratus, –a, –um ero
 II sing. muneratus, –a, –um eris
 III sing. muneratus, –a, –um erit
 I plur. munerati, –ae, –a erimus
 II plur. munerati, –ae, –a eritis
 III plur. munerati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. mūnĕrer
 II sing. mūnĕrēris, mūnĕrēre
 III sing. mūnĕrētur
 I plur. mūnĕrēmur
 II plur. mūnĕremĭni
 III plur. mūnĕrentur
IMPARFAIT
 I sing. mūnĕrārer
 II sing. mūnĕrarēris, mūnĕrarēre
 III sing. mūnĕrarētur
 I plur. mūnĕrarēmur
 II plur. mūnĕraremĭni
 III plur. mūnĕrarentur
PARFAIT
 I sing. muneratus, –a, –um sim
 II sing. muneratus, –a, –um sis
 III sing. muneratus, –a, –um sit
 I plur. munerati, –ae, –a simus
 II plur. munerati, –ae, –a sitis
 III plur. munerati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. muneratus, –a, –um essem
 II sing. muneratus, –a, –um esses
 III sing. muneratus, –a, –um esset
 I plur. munerati, –ae, –a essemus
 II plur. munerati, –ae, –a essetis
 III plur. munerati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. mūnĕrāre
 II plur. mūnĕramĭni
FUTUR
 II sing. mūnĕrātor
 III sing. mūnĕrātor
 II plur. –
 III plur. mūnĕrantor
PARTICIPE
PARFAIT
 muneratus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 mūnĕrāri
PARFAIT
 Singolare: muneratus, –a, –um esse
 Plurale: munerati, –ae, –a esse
FUTUR
 muneratum esse
GERUNDIVO
 mūnĕrandus, –a, –um
SUPIN
 muneratu

Voir la forme active de ce verbe


<<  mūnĕro mūnĕror  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:MUNEROR100}} ---CACHE---