Déclinaison / Conjugueur latin
mūnĕror - Diathèse active
(mūnĕror, mūnĕrāris, mūnĕrāri, muneratus, muneratum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | mūnĕror |
II sing. | mūnĕrāris, mūnĕrāre |
III sing. | mūnĕrātur |
I plur. | mūnĕrāmur |
II plur. | mūnĕramĭni |
III plur. | mūnĕrantur |
IMPARFAIT |
I sing. | mūnĕrābar |
II sing. | mūnĕrabāris, mūnĕrabāre |
III sing. | mūnĕrabātur |
I plur. | mūnĕrabāmur |
II plur. | mūnĕrabamĭni |
III plur. | mūnĕrabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | mūnĕrābor |
II sing. | mūnĕrabĕris, mūnĕrabĕre |
III sing. | mūnĕrabĭtur |
I plur. | mūnĕrabĭmur |
II plur. | mūnĕrabimĭni |
III plur. | mūnĕrabuntur |
PARFAIT |
I sing. | muneratus, –a, –um sum |
II sing. | muneratus, –a, –um es |
III sing. | muneratus, –a, –um est |
I plur. | munerati, –ae, –a sumus |
II plur. | munerati, –ae, –a estis |
III plur. | munerati, –ae, –a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | muneratus, –a, –um eram |
II sing. | muneratus, –a, –um eras |
III sing. | muneratus, –a, –um erat |
I plur. | munerati, –ae, –a eramus |
II plur. | munerati, –ae, –a eratis |
III plur. | munerati, –ae, –a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | muneratus, –a, –um ero |
II sing. | muneratus, –a, –um eris |
III sing. | muneratus, –a, –um erit |
I plur. | munerati, –ae, –a erimus |
II plur. | munerati, –ae, –a eritis |
III plur. | munerati, –ae, –a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | mūnĕrer |
II sing. | mūnĕrēris, mūnĕrēre |
III sing. | mūnĕrētur |
I plur. | mūnĕrēmur |
II plur. | mūnĕremĭni |
III plur. | mūnĕrentur |
IMPARFAIT |
I sing. | mūnĕrārer |
II sing. | mūnĕrarēris, mūnĕrarēre |
III sing. | mūnĕrarētur |
I plur. | mūnĕrarēmur |
II plur. | mūnĕraremĭni |
III plur. | mūnĕrarentur |
PARFAIT |
I sing. | muneratus, –a, –um sim |
II sing. | muneratus, –a, –um sis |
III sing. | muneratus, –a, –um sit |
I plur. | munerati, –ae, –a simus |
II plur. | munerati, –ae, –a sitis |
III plur. | munerati, –ae, –a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | muneratus, –a, –um essem |
II sing. | muneratus, –a, –um esses |
III sing. | muneratus, –a, –um esset |
I plur. | munerati, –ae, –a essemus |
II plur. | munerati, –ae, –a essetis |
III plur. | munerati, –ae, –a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | mūnĕrāre |
II plur. | mūnĕramĭni |
FUTUR |
II sing. | mūnĕrātor |
III sing. | mūnĕrātor |
II plur. | – |
III plur. | mūnĕrantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
mūnĕrāri |
PARFAIT |
Singolare: | muneratus, –a, –um esse |
Plurale: | munerati, –ae, –a esse |
FUTUR |
Singolare: | muneratūrūm, –am, –ūm esse |
Plurale: | muneratūros, –as, –a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
mūnĕrans, –antis |
FUTUR |
muneratūrūs, –a, –ūm |
SUPIN |
Attivo: | muneratum |
Passivo: | muneratu |
GERUNDIF |
Génitif: | mūnĕrandi |
Datif: | mūnĕrando |
Accusatif: | mūnĕrandum |
Ablatif: | mūnĕrando |
|
GERUNDIVO |
mūnĕrandus, –a, –um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MUNEROR200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|