GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


obnuntĭor - Diathèse passive

(obnuntĭo, obnuntĭas, obnuntiavi, obnuntĭāre, obnuntiatum)

verbe transitif e intransitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. obnuntĭor
 II sing. obnuntĭāris, obnuntĭāre
 III sing. obnuntĭātur
 I plur. obnuntĭāmur
 II plur. obnuntĭamĭni
 III plur. obnuntĭantur
IMPARFAIT
 I sing. obnuntĭābar
 II sing. obnuntĭabāris, obnuntĭabāre
 III sing. obnuntĭabātur
 I plur. obnuntĭabāmur
 II plur. obnuntĭabamĭni
 III plur. obnuntĭabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. obnuntĭābor
 II sing. obnuntĭabĕris, obnuntĭabĕre
 III sing. obnuntĭabĭtur
 I plur. obnuntĭabĭmur
 II plur. obnuntĭabimĭni
 III plur. obnuntĭabuntur
PARFAIT
 I sing. obnuntiatus, –a, –um sum
 II sing. obnuntiatus, –a, –um es
 III sing. obnuntiatus, –a, –um est
 I plur. obnuntiati, –ae, –a sumus
 II plur. obnuntiati, –ae, –a estis
 III plur. obnuntiati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. obnuntiatus, –a, –um eram
 II sing. obnuntiatus, –a, –um eras
 III sing. obnuntiatus, –a, –um erat
 I plur. obnuntiati, –ae, –a eramus
 II plur. obnuntiati, –ae, –a eratis
 III plur. obnuntiati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. obnuntiatus, –a, –um ero
 II sing. obnuntiatus, –a, –um eris
 III sing. obnuntiatus, –a, –um erit
 I plur. obnuntiati, –ae, –a erimus
 II plur. obnuntiati, –ae, –a eritis
 III plur. obnuntiati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. obnuntĭer
 II sing. obnuntĭēris, obnuntĭēre
 III sing. obnuntĭētur
 I plur. obnuntĭēmur
 II plur. obnuntĭemĭni
 III plur. obnuntĭentur
IMPARFAIT
 I sing. obnuntĭārer
 II sing. obnuntĭarēris, obnuntĭarēre
 III sing. obnuntĭarētur
 I plur. obnuntĭarēmur
 II plur. obnuntĭaremĭni
 III plur. obnuntĭarentur
PARFAIT
 I sing. obnuntiatus, –a, –um sim
 II sing. obnuntiatus, –a, –um sis
 III sing. obnuntiatus, –a, –um sit
 I plur. obnuntiati, –ae, –a simus
 II plur. obnuntiati, –ae, –a sitis
 III plur. obnuntiati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. obnuntiatus, –a, –um essem
 II sing. obnuntiatus, –a, –um esses
 III sing. obnuntiatus, –a, –um esset
 I plur. obnuntiati, –ae, –a essemus
 II plur. obnuntiati, –ae, –a essetis
 III plur. obnuntiati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. obnuntĭāre
 II plur. obnuntĭamĭni
FUTUR
 II sing. obnuntĭātor
 III sing. obnuntĭātor
 II plur. –
 III plur. obnuntĭantor
PARTICIPE
PARFAIT
 obnuntiatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 obnuntĭāri
PARFAIT
 Singolare: obnuntiatus, –a, –um esse
 Plurale: obnuntiati, –ae, –a esse
FUTUR
 obnuntiatum esse
GERUNDIVO
 obnuntĭandus, –a, –um
SUPIN
 obnuntiatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  obnuntĭo obnuptūrūs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:OBNUNTIOR100}} ---CACHE---