Déclinaison / Conjugueur latin
oppugnor - Diathèse passive
(oppugno, oppugnas, oppugnavi, oppugnāre, oppugnatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | oppugnor |
| II sing. | oppugnāris, oppugnāre |
| III sing. | oppugnātur |
| I plur. | oppugnāmur |
| II plur. | oppugnamĭni |
| III plur. | oppugnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | oppugnābar |
| II sing. | oppugnabāris, oppugnabāre |
| III sing. | oppugnabātur |
| I plur. | oppugnabāmur |
| II plur. | oppugnabamĭni |
| III plur. | oppugnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | oppugnābor |
| II sing. | oppugnabĕris, oppugnabĕre |
| III sing. | oppugnabĭtur |
| I plur. | oppugnabĭmur |
| II plur. | oppugnabimĭni |
| III plur. | oppugnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | oppugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | oppugnatus, –a, –um es |
| III sing. | oppugnatus, –a, –um est |
| I plur. | oppugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | oppugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | oppugnati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | oppugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | oppugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | oppugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | oppugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | oppugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | oppugnati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | oppugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | oppugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | oppugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | oppugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | oppugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | oppugnati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | oppugner |
| II sing. | oppugnēris, oppugnēre |
| III sing. | oppugnētur |
| I plur. | oppugnēmur |
| II plur. | oppugnemĭni |
| III plur. | oppugnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | oppugnārer |
| II sing. | oppugnarēris, oppugnarēre |
| III sing. | oppugnarētur |
| I plur. | oppugnarēmur |
| II plur. | oppugnaremĭni |
| III plur. | oppugnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | oppugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | oppugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | oppugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | oppugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | oppugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | oppugnati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | oppugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | oppugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | oppugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | oppugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | oppugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | oppugnati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | oppugnāre |
| II plur. | oppugnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | oppugnātor |
| III sing. | oppugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | oppugnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| oppugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| oppugnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | oppugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | oppugnati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| oppugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| oppugnandus, –a, –um |
| SUPIN |
| oppugnatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OPPUGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
