Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ordĭor |
| II sing. | ordīris, ordīre |
| III sing. | ordītur |
| I plur. | ordīmur |
| II plur. | ordimĭni |
| III plur. | ordiuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ordiēbar |
| II sing. | ordiebāris, ordiebāre |
| III sing. | ordiebātur |
| I plur. | ordiebāmur |
| II plur. | ordiebamĭni |
| III plur. | ordiebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ordĭar |
| II sing. | ordiēris, ordiēre |
| III sing. | ordiētur |
| I plur. | ordiēmur |
| II plur. | ordiemĭni |
| III plur. | ordientur |
| PARFAIT |
| I sing. | orditus, –a, –um sum |
| II sing. | orditus, –a, –um es |
| III sing. | orditus, –a, –um est |
| I plur. | orditi, –ae, –a sumus |
| II plur. | orditi, –ae, –a estis |
| III plur. | orditi, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | orditus, –a, –um eram |
| II sing. | orditus, –a, –um eras |
| III sing. | orditus, –a, –um erat |
| I plur. | orditi, –ae, –a eramus |
| II plur. | orditi, –ae, –a eratis |
| III plur. | orditi, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | orditus, –a, –um ero |
| II sing. | orditus, –a, –um eris |
| III sing. | orditus, –a, –um erit |
| I plur. | orditi, –ae, –a erimus |
| II plur. | orditi, –ae, –a eritis |
| III plur. | orditi, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ordĭar |
| II sing. | ordiāris, ordiāre |
| III sing. | ordiātur |
| I plur. | ordiāmur |
| II plur. | ordiamĭni |
| III plur. | ordiantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ordīrer |
| II sing. | ordirēris, ordirēre |
| III sing. | ordirētur |
| I plur. | ordirēmur |
| II plur. | ordirēmini |
| III plur. | ordirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | orditus, –a, –um sim |
| II sing. | orditus, –a, –um sis |
| III sing. | orditus, –a, –um sit |
| I plur. | orditi, –ae, –a simus |
| II plur. | orditi, –ae, –a sitis |
| III plur. | orditi, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | orditus, –a, –um essem |
| II sing. | orditus, –a, –um esses |
| III sing. | orditus, –a, –um esset |
| I plur. | orditi, –ae, –a essemus |
| II plur. | orditi, –ae, –a essetis |
| III plur. | orditi, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ordīre |
| II plur. | ordimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ordītor |
| III sing. | ordītor |
| II plur. | – |
| III plur. | ordiuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| orditus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ordīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | orditus, –a, –um esse |
| Plurale: | orditi, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| orditum esse |
| GERUNDIVO |
| ordiendus, –a, –um |
| SUPIN |
| orditu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ORDIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
