Déclinaison / Conjugueur latin
praedīvīnor - Diathèse passive
(praedīvīno, praedīvīnas, praedivinavi, praedīvīnāre, praedivinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
PRÉSENT |
I sing. | praedīvīnor |
II sing. | praedīvīnāris, praedīvīnāre |
III sing. | praedīvīnātur |
I plur. | praedīvīnāmur |
II plur. | praedīvīnamĭni |
III plur. | praedīvīnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | praedīvīnābar |
II sing. | praedīvīnabāris, praedīvīnabāre |
III sing. | praedīvīnabātur |
I plur. | praedīvīnabāmur |
II plur. | praedīvīnabamĭni |
III plur. | praedīvīnabantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | praedīvīnābor |
II sing. | praedīvīnabĕris, praedīvīnabĕre |
III sing. | praedīvīnabĭtur |
I plur. | praedīvīnabĭmur |
II plur. | praedīvīnabimĭni |
III plur. | praedīvīnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | praedivinatus, a, um sum |
II sing. | praedivinatus, a, um es |
III sing. | praedivinatus, a, um est |
I plur. | praedivinati, ae, a sumus |
II plur. | praedivinati, ae, a estis |
III plur. | praedivinati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | praedivinatus, a, um eram |
II sing. | praedivinatus, a, um eras |
III sing. | praedivinatus, a, um erat |
I plur. | praedivinati, ae, a eramus |
II plur. | praedivinati, ae, a eratis |
III plur. | praedivinati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | praedivinatus, a, um ero |
II sing. | praedivinatus, a, um eris |
III sing. | praedivinatus, a, um erit |
I plur. | praedivinati, ae, a erimus |
II plur. | praedivinati, ae, a eritis |
III plur. | praedivinati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | praedīvīner |
II sing. | praedīvīnēris, praedīvīnēre |
III sing. | praedīvīnētur |
I plur. | praedīvīnēmur |
II plur. | praedīvīnemĭni |
III plur. | praedīvīnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | praedīvīnārer |
II sing. | praedīvīnarēris, praedīvīnarēre |
III sing. | praedīvīnarētur |
I plur. | praedīvīnarēmur |
II plur. | praedīvīnaremĭni |
III plur. | praedīvīnarentur |
PARFAIT |
I sing. | praedivinatus, a, um sim |
II sing. | praedivinatus, a, um sis |
III sing. | praedivinatus, a, um sit |
I plur. | praedivinati, ae, a simus |
II plur. | praedivinati, ae, a sitis |
III plur. | praedivinati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | praedivinatus, a, um essem |
II sing. | praedivinatus, a, um esses |
III sing. | praedivinatus, a, um esset |
I plur. | praedivinati, ae, a essemus |
II plur. | praedivinati, ae, a essetis |
III plur. | praedivinati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | praedīvīnāre |
II plur. | praedīvīnamĭni |
FUTUR |
II sing. | praedīvīnātor |
III sing. | praedīvīnātor |
II plur. | |
III plur. | praedīvīnantor |
PARTICIPE |
PARFAIT |
praedivinatus, a, um |
INFINITO |
PRÉSENT |
praedīvīnāri |
PARFAIT |
Singolare: | praedivinatus, a, um esse |
Plurale: | praedivinati, ae, a esse |
FUTUR |
praedivinatum esse |
GERUNDIVO |
praedīvīnandus, a, um | |