Déclinaison / Conjugueur latin
praefīnĭo - Diathèse active
(praefīnĭo, praefīnis, praefinii, praefīnīre, praefinitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praefīnĭo |
| II sing. | praefīnis |
| III sing. | praefīnit |
| I plur. | praefīnīmus |
| II plur. | praefīnītis |
| III plur. | praefīnĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefīniēbam |
| II sing. | praefīniēbas |
| III sing. | praefīniēbat |
| I plur. | praefīniebāmus |
| II plur. | praefīniebātis |
| III plur. | praefīniēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praefīnĭam |
| II sing. | praefīnĭes |
| III sing. | praefīnĭet |
| I plur. | praefīniēmus |
| II plur. | praefīniētis |
| III plur. | praefīnĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | praefinii o praefinivi |
| II sing. | praefiniisti o praefinivisti |
| III sing. | praefiniit o praefinivit |
| I plur. | praefiniĭmus o praefinivĭmus |
| II plur. | praefiniistis o praefinivistis |
| III plur. | praefiniērunt o praefinivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefiniĕram o praefinivĕram |
| II sing. | praefiniĕras o praefinivĕras |
| III sing. | praefiniĕrat o praefinivĕrat |
| I plur. | praefinierāmus o praefiniverāmus |
| II plur. | praefinierātis o praefiniverātis |
| III plur. | praefiniĕrant o praefinivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praefiniĕro o praefinivĕro |
| II sing. | praefiniĕris o praefinivĕris |
| III sing. | praefiniĕrit o praefinivĕrit |
| I plur. | praefinierĭmus o praefiniverĭmus |
| II plur. | praefinierĭtis o praefiniverĭtis |
| III plur. | praefiniĕrint o praefinivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praefīnĭam |
| II sing. | praefīnĭas |
| III sing. | praefīnĭat |
| I plur. | praefīniāmus |
| II plur. | praefīniātis |
| III plur. | praefīnĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefīnīrem |
| II sing. | praefīnīres |
| III sing. | praefīnīret |
| I plur. | praefīnirēmus |
| II plur. | praefīnirētis |
| III plur. | praefīnīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praefiniĕrim o praefinivĕrim |
| II sing. | praefiniĕris o praefinivĕris |
| III sing. | praefiniĕrit o praefinivĕrit |
| I plur. | praefinierĭmus o praefiniverĭmus |
| II plur. | praefinierĭtis o praefiniverĭtis |
| III plur. | praefiniĕrint o praefinivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefiniissem o praefinivissem |
| II sing. | praefiniisses o praefinivisses |
| III sing. | praefiniisset o praefinivisset |
| I plur. | praefiniissēmus o praefinivissēmus |
| II plur. | praefiniissētis o praefinivissētis |
| III plur. | praefiniissent o praefinivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praefīni |
| II plur. | praefīnīte |
| FUTUR |
| II sing. | praefīnīto |
| III sing. | praefīnīto |
| II plur. | praefīnitōte |
| III plur. | praefīniunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praefīniens, –ientis |
| FUTUR |
| praefinitūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praefīnīre |
| PARFAIT |
| praefiniisse o praefinivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praefinitūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praefinitūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praefīniendi |
| Datif: | praefīniendo |
| Accusatif: | ad praefīniendum |
| Ablatif: | praefīniendo |
| SUPIN |
| praefinitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEFINIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
