Déclinaison / Conjugueur latin
praemoenĭor - Diathèse passive
(praemoenĭo, praemoenis, praemoenivi, praemoenīre, praemoenitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praemoenĭor |
| II sing. | praemoenīris, praemoenīre |
| III sing. | praemoenītur |
| I plur. | praemoenīmur |
| II plur. | praemoenimĭni |
| III plur. | praemoeniuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemoeniēbar |
| II sing. | praemoeniebāris, praemoeniebāre |
| III sing. | praemoeniebātur |
| I plur. | praemoeniebāmur |
| II plur. | praemoeniebamĭni |
| III plur. | praemoeniebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praemoenĭar |
| II sing. | praemoeniēris, praemoeniēre |
| III sing. | praemoeniētur |
| I plur. | praemoeniēmur |
| II plur. | praemoeniemĭni |
| III plur. | praemoenientur |
| PARFAIT |
| I sing. | praemoenitus, –a, –um sum |
| II sing. | praemoenitus, –a, –um es |
| III sing. | praemoenitus, –a, –um est |
| I plur. | praemoeniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praemoeniti, –ae, –a estis |
| III plur. | praemoeniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemoenitus, –a, –um eram |
| II sing. | praemoenitus, –a, –um eras |
| III sing. | praemoenitus, –a, –um erat |
| I plur. | praemoeniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praemoeniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praemoeniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praemoenitus, –a, –um ero |
| II sing. | praemoenitus, –a, –um eris |
| III sing. | praemoenitus, –a, –um erit |
| I plur. | praemoeniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praemoeniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praemoeniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praemoenĭar |
| II sing. | praemoeniāris, praemoeniāre |
| III sing. | praemoeniātur |
| I plur. | praemoeniāmur |
| II plur. | praemoeniamĭni |
| III plur. | praemoeniantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemoenīrer |
| II sing. | praemoenirēris, praemoenivirēre |
| III sing. | praemoenirētur |
| I plur. | praemoenirēmur |
| II plur. | praemoenirēmini |
| III plur. | praemoenirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praemoenitus, –a, –um sim |
| II sing. | praemoenitus, –a, –um sis |
| III sing. | praemoenitus, –a, –um sit |
| I plur. | praemoeniti, –ae, –a simus |
| II plur. | praemoeniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praemoeniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemoenitus, –a, –um essem |
| II sing. | praemoenitus, –a, –um esses |
| III sing. | praemoenitus, –a, –um esset |
| I plur. | praemoeniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praemoeniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praemoeniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praemoenīre |
| II plur. | praemoenimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praemoenītor |
| III sing. | praemoenītor |
| II plur. | – |
| III plur. | praemoeniuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praemoenitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praemoenīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | praemoenitus, –a, –um esse |
| Plurale: | praemoeniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| praemoenitum esse |
| GERUNDIVO |
| praemoeniendus, –a, –um |
| SUPIN |
| praemoenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEMOENIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
