Déclinaison / Conjugueur latin
praepōno - Diathèse active
(praepōno, praepōnis, praeposui, praepōnĕre, praepositum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praepōno |
| II sing. | praepōnis |
| III sing. | praepōnit |
| I plur. | praepōnĭmus |
| II plur. | praepōnĭtis |
| III plur. | praepōnunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praepōnēbam |
| II sing. | praepōnēbas |
| III sing. | praepōnēbat |
| I plur. | praepōnebāmus |
| II plur. | praepōnebātis |
| III plur. | praepōnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praepōnam |
| II sing. | praepōnes |
| III sing. | praepōnet |
| I plur. | praepōnēmus |
| II plur. | praepōnētis |
| III plur. | praepōnent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeposui, praeposivi |
| II sing. | praeposuisti |
| III sing. | praeposuit |
| I plur. | praeposuĭmus |
| II plur. | praeposuistis |
| III plur. | praeposuērunt, praeposuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeposuĕram |
| II sing. | praeposuĕras |
| III sing. | praeposuĕrat |
| I plur. | praeposuerāmus |
| II plur. | praeposuerātis |
| III plur. | praeposuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeposuĕro |
| II sing. | praeposuĕris |
| III sing. | praeposuĕrit |
| I plur. | praeposuerĭmus |
| II plur. | praeposuerĭtis |
| III plur. | praeposuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praepōnam |
| II sing. | praepōnas |
| III sing. | praepōnat |
| I plur. | praepōnāmus |
| II plur. | praepōnātis |
| III plur. | praepōnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praepōnĕrem |
| II sing. | praepōnĕres |
| III sing. | praepōnĕret |
| I plur. | praepōnerēmus |
| II plur. | praepōnerētis |
| III plur. | praepōnĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeposuĕrim |
| II sing. | praeposuĕris |
| III sing. | praeposuĕrit |
| I plur. | praeposuerĭmus |
| II plur. | praeposuerĭtis |
| III plur. | praeposuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeposuissem |
| II sing. | praeposuisses |
| III sing. | praeposuisset |
| I plur. | praeposuissēmus |
| II plur. | praeposuissētis |
| III plur. | praeposuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praepōnĕ |
| II plur. | praepōnĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praepōnĭto |
| III sing. | praepōnĭto |
| II plur. | praepōnitōte |
| III plur. | praepōnunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praepōnens, –entis |
| FUTUR |
| praepositūrūs o praepostūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praepōnĕre |
| PARFAIT |
| praeposuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praepositūrūm o praepostūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praepositūros o praepostūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praepōnendi |
| Datif: | praepōnendo |
| Accusatif: | ad praepōnendum |
| Ablatif: | praepōnendo |
| SUPIN |
| praepositum o praepostum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEPONO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
