Déclinaison / Conjugueur latin
quaestĭōno - Diathèse active
(quaestĭōno, quaestĭōnas, quaestionavi, quaestĭōnāre, quaestionatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | quaestĭōno |
| II sing. | quaestĭōnas |
| III sing. | quaestĭōnat |
| I plur. | quaestĭōnāmus |
| II plur. | quaestĭōnātis |
| III plur. | quaestĭōnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | quaestĭōnābam |
| II sing. | quaestĭōnābas |
| III sing. | quaestĭōnābat |
| I plur. | quaestĭōnabāmus |
| II plur. | quaestĭōnabātis |
| III plur. | quaestĭōnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | quaestĭōnābo |
| II sing. | quaestĭōnābis |
| III sing. | quaestĭōnābit |
| I plur. | quaestĭōnabĭmus |
| II plur. | quaestĭōnabĭtis |
| III plur. | quaestĭōnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | quaestionavi |
| II sing. | quaestionavisti |
| III sing. | quaestionavit |
| I plur. | quaestionavĭmus |
| II plur. | quaestionavistis |
| III plur. | quaestionavērunt, quaestionavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | quaestionavĕram |
| II sing. | quaestionavĕras |
| III sing. | quaestionavĕrat |
| I plur. | quaestionaverāmus |
| II plur. | quaestionaverātis |
| III plur. | quaestionavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | quaestionavĕro |
| II sing. | quaestionavĕris |
| III sing. | quaestionavĕrit |
| I plur. | quaestionaverĭmus |
| II plur. | quaestionaverĭtis |
| III plur. | quaestionavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | quaestĭōnem |
| II sing. | quaestĭōnes |
| III sing. | quaestĭōnet |
| I plur. | quaestĭōnēmus |
| II plur. | quaestĭōnētis |
| III plur. | quaestĭōnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | quaestĭōnārem |
| II sing. | quaestĭōnāres |
| III sing. | quaestĭōnāret |
| I plur. | quaestĭōnarēmus |
| II plur. | quaestĭōnarētis |
| III plur. | quaestĭōnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | quaestionavĕrim |
| II sing. | quaestionavĕris |
| III sing. | quaestionavĕrit |
| I plur. | quaestionaverĭmus |
| II plur. | quaestionaverĭtis |
| III plur. | quaestionavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | quaestionavissem |
| II sing. | quaestionavisses |
| III sing. | quaestionavisset |
| I plur. | quaestionavissēmus |
| II plur. | quaestionavissētis |
| III plur. | quaestionavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | quaestĭōna |
| II plur. | quaestĭōnāte |
| FUTUR |
| II sing. | quaestĭōnāto |
| III sing. | quaestĭōnāto |
| II plur. | quaestĭōnatōte |
| III plur. | quaestĭōnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| quaestĭōnans, –antis |
| FUTUR |
| quaestionatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| quaestĭōnāre |
| PARFAIT |
| quaestionavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | quaestionatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | quaestionatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | quaestĭōnandi |
| Datif: | quaestĭōnando |
| Accusatif: | ad quaestĭōnandum |
| Ablatif: | quaestĭōnando |
| SUPIN |
| quaestionatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:QUAESTIONO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
