Déclinaison / Conjugueur latin
sermōcĭnor - Diathèse active
(sermōcĭnor, sermōcĭnāris, sermōcĭnāri, sermocinatus, sermocinatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
FORME DÉPONENTE: |
INDICATIF |
PRÉSENT |
I sing. | sermōcĭnor |
II sing. | sermōcĭnāris, sermōcĭnāre |
III sing. | sermōcĭnātur |
I plur. | sermōcĭnāmur |
II plur. | sermōcĭnamĭni |
III plur. | sermōcĭnantur |
IMPARFAIT |
I sing. | sermōcĭnābar |
II sing. | sermōcĭnabāris, sermōcĭnabāre |
III sing. | sermōcĭnabātur |
I plur. | sermōcĭnabāmus |
II plur. | sermōcĭnabamĭni |
III plur. | sermōcĭnantur |
FUTUR SIMPLE |
I sing. | sermōcĭnābor |
II sing. | sermōcĭnabĕris, sermōcĭnabĕre |
III sing. | sermōcĭnabĭtur |
I plur. | sermōcĭnabĭmur |
II plur. | sermōcĭnabimĭni |
III plur. | sermōcĭnabuntur |
PARFAIT |
I sing. | sermocinatus, a, um sum |
II sing. | sermocinatus, a, um es |
III sing. | sermocinatus, a, um est |
I plur. | sermocinati, ae, a sumus |
II plur. | sermocinati, ae, a estis |
III plur. | sermocinati, ae, a sunt |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | sermocinatus, a, um eram |
II sing. | sermocinatus, a, um eras |
III sing. | sermocinatus, a, um erat |
I plur. | sermocinati, ae, a eramus |
II plur. | sermocinati, ae, a eratis |
III plur. | sermocinati, ae, a erant |
FUTUR ANTÉRIEUR |
I sing. | sermocinatus, a, um ero |
II sing. | sermocinatus, a, um eris |
III sing. | sermocinatus, a, um erit |
I plur. | sermocinati, ae, a erimus |
II plur. | sermocinati, ae, a eritis |
III plur. | sermocinati, ae, a erunt |
PRÉSENT |
I sing. | sermōcĭner |
II sing. | sermōcĭnēris, sermōcĭnēre |
III sing. | sermōcĭnētur |
I plur. | sermōcĭnēmur |
II plur. | sermōcĭnemĭni |
III plur. | sermōcĭnentur |
IMPARFAIT |
I sing. | sermōcĭnārer |
II sing. | sermōcĭnarēris, sermōcĭnarēre |
III sing. | sermōcĭnarētur |
I plur. | sermōcĭnāremur |
II plur. | sermōcĭnaremĭni |
III plur. | sermōcĭnarentur |
PARFAIT |
I sing. | sermocinatus, a, um sim |
II sing. | sermocinatus, a, um sis |
III sing. | sermocinatus, a, um sit |
I plur. | sermocinati, ae, a simus |
II plur. | sermocinati, ae, a sitis |
III plur. | sermocinati, ae, a sint |
PLUS-QUE-PARFAIT |
I sing. | sermocinatus, a, um essem |
II sing. | sermocinatus, a, um esses |
III sing. | sermocinatus, a, um esset |
I plur. | sermocinati, ae, a essemus |
II plur. | sermocinati, ae, a essetis |
III plur. | sermocinati, ae, a essent |
IMPÉRATIF |
PRÉSENT |
II sing. | sermōcĭnāre |
II plur. | sermōcĭnamĭni |
FUTUR |
II sing. | sermōcĭnātor |
III sing. | sermōcĭnātor |
II plur. | |
III plur. | sermōcĭnantor |
INFINITO |
PRÉSENT |
sermōcĭnāri |
PARFAIT |
Singolare: | sermocinatus, a, um esse |
Plurale: | sermocinati, ae, a esse |
FUTUR |
Singolare: | sermocinatūrūm, am, ūm esse |
Plurale: | sermocinatūros, as, a esse |
PARTICIPE |
PRÉSENT |
sermōcĭnans, antis |
FUTUR |
sermocinatūrūs, a, ūm |
SUPIN |
Attivo: | sermocinatum |
Passivo: | |
GERUNDIF |
Génitif: | sermōcĭnandi |
Datif: | sermōcĭnando |
Accusatif: | sermōcĭnandum |
Ablatif: | sermōcĭnando |
|
GERUNDIVO |
| |