GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


dēlīnior - Diathèse passive

(dēlīnio, dēlīnias, deliniavi, dēlīniāre, deliniatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. dēlīnior
 II sing. dēlīniāris, dēlīniāre
 III sing. dēlīniātur
 I plur. dēlīniāmur
 II plur. dēlīniamĭni
 III plur. dēlīniantur
IMPARFAIT
 I sing. dēlīniābar
 II sing. dēlīniabāris, dēlīniabāre
 III sing. dēlīniabātur
 I plur. dēlīniabāmur
 II plur. dēlīniabamĭni
 III plur. dēlīniabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. dēlīniābor
 II sing. dēlīniabĕris, dēlīniabĕre
 III sing. dēlīniabĭtur
 I plur. dēlīniabĭmur
 II plur. dēlīniabimĭni
 III plur. dēlīniabuntur
PARFAIT
 I sing. deliniatus, –a, –um sum
 II sing. deliniatus, –a, –um es
 III sing. deliniatus, –a, –um est
 I plur. deliniati, –ae, –a sumus
 II plur. deliniati, –ae, –a estis
 III plur. deliniati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. deliniatus, –a, –um eram
 II sing. deliniatus, –a, –um eras
 III sing. deliniatus, –a, –um erat
 I plur. deliniati, –ae, –a eramus
 II plur. deliniati, –ae, –a eratis
 III plur. deliniati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. deliniatus, –a, –um ero
 II sing. deliniatus, –a, –um eris
 III sing. deliniatus, –a, –um erit
 I plur. deliniati, –ae, –a erimus
 II plur. deliniati, –ae, –a eritis
 III plur. deliniati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. dēlīnier
 II sing. dēlīniēris, dēlīniēre
 III sing. dēlīniētur
 I plur. dēlīniēmur
 II plur. dēlīniemĭni
 III plur. dēlīnientur
IMPARFAIT
 I sing. dēlīniārer
 II sing. dēlīniarēris, dēlīniarēre
 III sing. dēlīniarētur
 I plur. dēlīniarēmur
 II plur. dēlīniaremĭni
 III plur. dēlīniarentur
PARFAIT
 I sing. deliniatus, –a, –um sim
 II sing. deliniatus, –a, –um sis
 III sing. deliniatus, –a, –um sit
 I plur. deliniati, –ae, –a simus
 II plur. deliniati, –ae, –a sitis
 III plur. deliniati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. deliniatus, –a, –um essem
 II sing. deliniatus, –a, –um esses
 III sing. deliniatus, –a, –um esset
 I plur. deliniati, –ae, –a essemus
 II plur. deliniati, –ae, –a essetis
 III plur. deliniati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. dēlīniāre
 II plur. dēlīniamĭni
FUTUR
 II sing. dēlīniātor
 III sing. dēlīniātor
 II plur. –
 III plur. dēlīniantor
PARTICIPE
PARFAIT
 deliniatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 dēlīniāri
PARFAIT
 Singolare: deliniatus, –a, –um esse
 Plurale: deliniati, –ae, –a esse
FUTUR
 deliniatum esse
GERUNDIVO
 dēlīniandus, –a, –um
SUPIN
 deliniatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  dēlinĭor dēlīnītŏr  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:DELINIOR200}} ---CACHE---