GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


dēsuēfīo - Diathèse active

(dēsuēfĭo, dēsuēfis, dēsuēfieri, dēsuēfactus, dēsuēfactum)

verbe intransitif anomal

Voir la traduction de ce mot



FORME ACTIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. dēsuēfĭo
 II sing. dēsuēfis
 III sing. dēsuēfit
 I plur. dēsuēfīmus
 II plur. dēsuēfītis
 III plur. dēsuēfĭunt
IMPARFAIT
 I sing. dēsuēfiēbam
 II sing. dēsuēfiēbas
 III sing. dēsuēfiēbat
 I plur. dēsuēfiebāmus
 II plur. dēsuēfiebātis
 III plur. dēsuēfiēbant
FUTUR SIMPLE
 I sing. dēsuēfĭam
 II sing. dēsuēfĭes
 III sing. dēsuēfĭet
 I plur. dēsuēfiēmus
 II plur. dēsuēfiētis
 III plur. dēsuēfĭent
PARFAIT
 I sing. dēsuēfactus, –a, –um sum
 II sing. dēsuēfactus, –a, –um es
 III sing. dēsuēfactus, –a, –um est
 I plur. dēsuēfacti, –ae, –a sumus
 II plur. dēsuēfacti, –ae, –a estis
 III plur. dēsuēfacti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. dēsuēfactus, –a, –um eram
 II sing. dēsuēfactus, –a, –um eras
 III sing. dēsuēfactus, –a, –um erat
 I plur. dēsuēfacti, –ae, –a eramus
 II plur. dēsuēfacti, –ae, –a eratis
 III plur. dēsuēfacti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. dēsuēfactus, –a, –um ero
 II sing. dēsuēfactus, –a, –um eris
 III sing. dēsuēfactus, –a, –um erit
 I plur. dēsuēfacti, –ae, –a erimus
 II plur. dēsuēfacti, –ae, –a eritis
 III plur. dēsuēfacti, –ae, –a erunt
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. dēsuēfĭam
 II sing. dēsuēfĭas
 III sing. dēsuēfĭat
 I plur. dēsuēfiāmus
 II plur. dēsuēfiātis
 III plur. dēsuēfĭant
IMPARFAIT
 I sing. dēsuēfīrem
 II sing. dēsuēfīres
 III sing. dēsuēfīret
 I plur. dēsuēfirēmus
 II plur. dēsuēfirētis
 III plur. dēsuēfīrent
PARFAIT
 I sing. dēsuēfactus, –a, –um sim
 II sing. dēsuēfactus, –a, –um sis
 III sing. dēsuēfactus, –a, –um sit
 I plur. dēsuēfacti, –ae, –a simus
 II plur. dēsuēfacti, –ae, –a sitis
 III plur. dēsuēfacti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. dēsuēfactus, –a, –um essem
 II sing. dēsuēfactus, –a, –um esses
 III sing. dēsuēfactus, –a, –um esset
 I plur. dēsuēfacti, –ae, –a essemus
 II plur. dēsuēfacti, –ae, –a essetis
 III plur. dēsuēfacti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. dēsuēfi
 II plur. dēsuēfīte
FUTUR
 II sing. dēsuēfīto
 III sing. dēsuēfīto
 II plur. dēsuēfitōte
 III plur. –
PARTICIPE
PRÉSENT
 –
FUTUR
 dēsuēfactūrūs, –a, –ūm
SUPIN
 Attivo: dēsuēfactum
 Passivo: dēsuēfactu
INFINITO
PRÉSENT
 dēsuēfieri
PARFAIT
 Singolare: dēsuēfactus, –a, –um esse
 Plurale: dēsuēfacti, –ae, –a esse
FUTUR
 Attivo: dēsuēfuturūm, –am, –ūm esse, dēsuēfore
 Passivo: desuefacūm, –as, –a esse
GERUNDIF
 Génitif: –
 Datif: –
 Accusatif: –
 Ablatif: –
GERUNDIVO
 desuefaciendus, –a, –um


<<  dēsuēfĭo dēsuēfutūrūs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:DESUEFIO200}} ---CACHE---