Déclinaison / Conjugueur latin
SINGULIER |
Nom. | invinius |
Gen. | invinii |
Dat. | invinio |
Acc. | invinium |
Abl. | invinio |
Voc. | invinie |
PLURIEL |
Nom. | invinii |
Gen. | inviniōrum |
Dat. | inviniis |
Acc. | invinios |
Abl. | inviniis |
Voc. | invinii |
SINGULIER |
Nom. | inviniă |
Gen. | inviniae |
Dat. | inviniae |
Acc. | inviniam |
Abl. | inviniā |
Voc. | inviniă |
PLURIEL |
Nom. | inviniae |
Gen. | inviniārum |
Dat. | inviniis |
Acc. | invinias |
Abl. | inviniis |
Voc. | inviniae |
SINGULIER |
Nom. | invinium |
Gen. | invinii |
Dat. | invinio |
Acc. | invinium |
Abl. | invinio |
Voc. | invinium |
PLURIEL |
Nom. | invinia |
Gen. | inviniōrum |
Dat. | inviniis |
Acc. | invinia |
Abl. | inviniis | |