Déclinaison / Conjugueur latin
opprŏbro - Diathèse active
(opprŏbro, opprŏbras, opprobravi, opprŏbrāre, opprobratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | opprŏbro |
| II sing. | opprŏbras |
| III sing. | opprŏbrat |
| I plur. | opprŏbrāmus |
| II plur. | opprŏbrātis |
| III plur. | opprŏbrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | opprŏbrābam |
| II sing. | opprŏbrābas |
| III sing. | opprŏbrābat |
| I plur. | opprŏbrabāmus |
| II plur. | opprŏbrabātis |
| III plur. | opprŏbrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | opprŏbrābo |
| II sing. | opprŏbrābis |
| III sing. | opprŏbrābit |
| I plur. | opprŏbrabĭmus |
| II plur. | opprŏbrabĭtis |
| III plur. | opprŏbrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | opprobravi |
| II sing. | opprobravisti |
| III sing. | opprobravit |
| I plur. | opprobravĭmus |
| II plur. | opprobravistis |
| III plur. | opprobravērunt, opprobravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | opprobravĕram |
| II sing. | opprobravĕras |
| III sing. | opprobravĕrat |
| I plur. | opprobraverāmus |
| II plur. | opprobraverātis |
| III plur. | opprobravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | opprobravĕro |
| II sing. | opprobravĕris |
| III sing. | opprobravĕrit |
| I plur. | opprobraverĭmus |
| II plur. | opprobraverĭtis |
| III plur. | opprobravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | opprŏbrem |
| II sing. | opprŏbres |
| III sing. | opprŏbret |
| I plur. | opprŏbrēmus |
| II plur. | opprŏbrētis |
| III plur. | opprŏbrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | opprŏbrārem |
| II sing. | opprŏbrāres |
| III sing. | opprŏbrāret |
| I plur. | opprŏbrarēmus |
| II plur. | opprŏbrarētis |
| III plur. | opprŏbrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | opprobravĕrim |
| II sing. | opprobravĕris |
| III sing. | opprobravĕrit |
| I plur. | opprobraverĭmus |
| II plur. | opprobraverĭtis |
| III plur. | opprobravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | opprobravissem |
| II sing. | opprobravisses |
| III sing. | opprobravisset |
| I plur. | opprobravissēmus |
| II plur. | opprobravissētis |
| III plur. | opprobravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | opprŏbra |
| II plur. | opprŏbrāte |
| FUTUR |
| II sing. | opprŏbrāto |
| III sing. | opprŏbrāto |
| II plur. | opprŏbratōte |
| III plur. | opprŏbranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| opprŏbrans, –antis |
| FUTUR |
| opprobratūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| opprŏbrāre |
| PARFAIT |
| opprobravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | opprobratūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | opprobratūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | opprŏbrandi |
| Datif: | opprŏbrando |
| Accusatif: | ad opprŏbrandum |
| Ablatif: | opprŏbrando |
| SUPIN |
| opprobratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OPPROBRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
