Déclinaison / Conjugueur latin
praecĭno - Diathèse active
(praecĭno, praecĭnis, praecĭnĕre, praecinui)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecĭno |
| II sing. | praecĭnis |
| III sing. | praecĭnit |
| I plur. | praecĭnĭmus |
| II plur. | praecĭnĭtis |
| III plur. | praecĭnunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecĭnēbam |
| II sing. | praecĭnēbas |
| III sing. | praecĭnēbat |
| I plur. | praecĭnebāmus |
| II plur. | praecĭnebātis |
| III plur. | praecĭnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecĭnam |
| II sing. | praecĭnes |
| III sing. | praecĭnet |
| I plur. | praecĭnēmus |
| II plur. | praecĭnētis |
| III plur. | praecĭnent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecinui, praecĭni |
| II sing. | praecinuisti |
| III sing. | praecinuit |
| I plur. | praecinuĭmus |
| II plur. | praecinuistis |
| III plur. | praecinuērunt, praecinuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecinuĕram |
| II sing. | praecinuĕras |
| III sing. | praecinuĕrat |
| I plur. | praecinuerāmus |
| II plur. | praecinuerātis |
| III plur. | praecinuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecinuĕro |
| II sing. | praecinuĕris |
| III sing. | praecinuĕrit |
| I plur. | praecinuerĭmus |
| II plur. | praecinuerĭtis |
| III plur. | praecinuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecĭnam |
| II sing. | praecĭnas |
| III sing. | praecĭnat |
| I plur. | praecĭnāmus |
| II plur. | praecĭnātis |
| III plur. | praecĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecĭnĕrem |
| II sing. | praecĭnĕres |
| III sing. | praecĭnĕret |
| I plur. | praecĭnerēmus |
| II plur. | praecĭnerētis |
| III plur. | praecĭnĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecinuĕrim |
| II sing. | praecinuĕris |
| III sing. | praecinuĕrit |
| I plur. | praecinuerĭmus |
| II plur. | praecinuerĭtis |
| III plur. | praecinuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecinuissem |
| II sing. | praecinuisses |
| III sing. | praecinuisset |
| I plur. | praecinuissēmus |
| II plur. | praecinuissētis |
| III plur. | praecinuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecĭnĕ |
| II plur. | praecĭnĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecĭnĭto |
| III sing. | praecĭnĭto |
| II plur. | praecĭnitōte |
| III plur. | praecĭnunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecĭnens, –entis |
| FUTUR |
| – |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecĭnĕre |
| PARFAIT |
| praecinuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecĭnendi |
| Datif: | praecĭnendo |
| Accusatif: | ad praecĭnendum |
| Ablatif: | praecĭnendo |
| SUPIN |
| – |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
