Déclinaison / Conjugueur latin
praecŏquo - Diathèse active
(praecŏquo, praecŏquis, praecoxi, praecŏquĕre, praecoctum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏquo |
| II sing. | praecŏquis |
| III sing. | praecŏquit |
| I plur. | praecŏquĭmus |
| II plur. | praecŏquĭtis |
| III plur. | praecŏquunt, praecocuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏquēbam |
| II sing. | praecŏquēbas |
| III sing. | praecŏquēbat |
| I plur. | praecŏquebāmus |
| II plur. | praecŏquebātis |
| III plur. | praecŏquēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecŏquam |
| II sing. | praecŏques |
| III sing. | praecŏquet |
| I plur. | praecŏquēmus |
| II plur. | praecŏquētis |
| III plur. | praecŏquent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecoxi |
| II sing. | praecoxisti |
| III sing. | praecoxit |
| I plur. | praecoxĭmus |
| II plur. | praecoxistis |
| III plur. | praecoxērunt, praecoxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecoxĕram |
| II sing. | praecoxĕras |
| III sing. | praecoxĕrat |
| I plur. | praecoxerāmus |
| II plur. | praecoxerātis |
| III plur. | praecoxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecoxĕro |
| II sing. | praecoxĕris |
| III sing. | praecoxĕrit |
| I plur. | praecoxerĭmus |
| II plur. | praecoxerĭtis |
| III plur. | praecoxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏquam |
| II sing. | praecŏquas |
| III sing. | praecŏquat |
| I plur. | praecŏquāmus |
| II plur. | praecŏquātis |
| III plur. | praecŏquant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏquĕrem |
| II sing. | praecŏquĕres |
| III sing. | praecŏquĕret |
| I plur. | praecŏquerēmus |
| II plur. | praecŏquerētis |
| III plur. | praecŏquĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecoxĕrim |
| II sing. | praecoxĕris |
| III sing. | praecoxĕrit |
| I plur. | praecoxerĭmus |
| II plur. | praecoxerĭtis |
| III plur. | praecoxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecoxissem |
| II sing. | praecoxisses |
| III sing. | praecoxisset |
| I plur. | praecoxissēmus |
| II plur. | praecoxissētis |
| III plur. | praecoxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecŏquĕ |
| II plur. | praecŏquĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecŏquĭto |
| III sing. | praecŏquĭto |
| II plur. | praecŏquitōte |
| III plur. | praecŏquunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecŏquens, –entis |
| FUTUR |
| praecoctūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecŏquĕre |
| PARFAIT |
| praecoxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecoctūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecoctūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecŏquendi |
| Datif: | praecŏquendo |
| Accusatif: | ad praecŏquendum |
| Ablatif: | praecŏquendo |
| SUPIN |
| praecoctum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECOQUO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
