Déclinaison / Conjugueur latin
praefĭcĭo - Diathèse active
(praefĭcĭo, praefĭcis, praefeci, praefĭcĕre, praefectum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praefĭcĭo |
| II sing. | praefĭcis |
| III sing. | praefĭcit |
| I plur. | praefĭcīmus |
| II plur. | praefĭcītis |
| III plur. | praefĭciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefĭciēbam |
| II sing. | praefĭciēbas |
| III sing. | praefĭciēbat |
| I plur. | praefĭciebāmus |
| II plur. | praefĭciebātis |
| III plur. | praefĭciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praefĭcĭam |
| II sing. | praefĭcĭes |
| III sing. | praefĭcĭet |
| I plur. | praefĭciēmus |
| II plur. | praefĭciētis |
| III plur. | praefĭcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | praefeci |
| II sing. | praefecisti |
| III sing. | praefecit |
| I plur. | praefecĭmus |
| II plur. | praefecistis |
| III plur. | praefecērunt, praefecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefecĕram |
| II sing. | praefecĕras |
| III sing. | praefecĕrat |
| I plur. | praefecerāmus |
| II plur. | praefecerātis |
| III plur. | praefecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praefecĕro |
| II sing. | praefecĕris |
| III sing. | praefecĕrit |
| I plur. | praefecerĭmus |
| II plur. | praefecerĭtis |
| III plur. | praefecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praefĭcĭam |
| II sing. | praefĭcĭas |
| III sing. | praefĭcĭat |
| I plur. | praefĭciāmus |
| II plur. | praefĭciātis |
| III plur. | praefĭcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefĭcĕrem |
| II sing. | praefĭcĕres |
| III sing. | praefĭcĕret |
| I plur. | praefĭcerēmus |
| II plur. | praefĭcerētis |
| III plur. | praefĭcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praefecĕrim |
| II sing. | praefecĕris |
| III sing. | praefecĕrit |
| I plur. | praefecerĭmus |
| II plur. | praefecerĭtis |
| III plur. | praefecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefecissem |
| II sing. | praefecisses |
| III sing. | praefecisset |
| I plur. | praefecissēmus |
| II plur. | praefecissētis |
| III plur. | praefecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praefĭce |
| II plur. | praefĭcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praefĭcĭto |
| III sing. | praefĭcĭto |
| II plur. | praefĭcitōte |
| III plur. | praefĭciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praefĭciens, –ientis |
| FUTUR |
| praefectūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praefĭcĕre |
| PARFAIT |
| praefecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praefectūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praefectūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praefĭciendi |
| Datif: | praefĭciendo |
| Accusatif: | ad praefĭciendum |
| Ablatif: | praefĭciendo |
| SUPIN |
| praefectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEFICIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
