Déclinaison / Conjugueur latin
praehĭbĕo - Diathèse active
(praehĭbĕo, praehĭbes, praehibui, praehĭbēre, praehibitum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praehĭbĕo |
| II sing. | praehĭbes |
| III sing. | praehĭbet |
| I plur. | praehĭbēmus |
| II plur. | praehĭbētis |
| III plur. | praehĭbent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praehĭbēbam |
| II sing. | praehĭbēbas |
| III sing. | praehĭbēbat |
| I plur. | praehĭbabāmus |
| II plur. | praehĭbebātis |
| III plur. | praehĭbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praehĭbēbo |
| II sing. | praehĭbēbis |
| III sing. | praehĭbēbit |
| I plur. | praehĭbebĭmus |
| II plur. | praehĭbebĭtis |
| III plur. | praehĭbēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praehibui |
| II sing. | praehibuisti |
| III sing. | praehibuit |
| I plur. | praehibuĭmus |
| II plur. | praehibuistis |
| III plur. | praehibuērunt, praehibuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praehibuĕram |
| II sing. | praehibuĕras |
| III sing. | praehibuĕrat |
| I plur. | praehibuerāmus |
| II plur. | praehibuerātis |
| III plur. | praehibuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praehibuĕro |
| II sing. | praehibuĕris |
| III sing. | praehibuĕrit |
| I plur. | praehibuerĭmus |
| II plur. | praehibuerĭtis |
| III plur. | praehibuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praehĭbĕam |
| II sing. | praehĭbĕas |
| III sing. | praehĭbĕat |
| I plur. | praehĭbeāmus |
| II plur. | praehĭbeātis |
| III plur. | praehĭbĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praehĭbērem |
| II sing. | praehĭbēres |
| III sing. | praehĭbēret |
| I plur. | praehĭberēmus |
| II plur. | praehĭberētis |
| III plur. | praehĭbērent |
| PARFAIT |
| I sing. | praehibuĕrim |
| II sing. | praehibuĕris |
| III sing. | praehibuĕrit |
| I plur. | praehibuerĭmus |
| II plur. | praehibuerĭtis |
| III plur. | praehibuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praehibuissem |
| II sing. | praehibuisses |
| III sing. | praehibuisset |
| I plur. | praehibuissēmus |
| II plur. | praehibuissētis |
| III plur. | praehibuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praehĭbe |
| II plur. | praehĭbēte |
| FUTUR |
| II sing. | praehĭbēto |
| III sing. | praehĭbēto |
| II plur. | praehĭbetōte |
| III plur. | praehĭbento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praehĭbens, –entis |
| FUTUR |
| praehibitūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praehĭbēre |
| PARFAIT |
| praehibuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praehibitūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praehibitūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praehĭbendi |
| Datif: | praehĭbendo |
| Accusatif: | ad praehĭbendum |
| Ablatif: | praehĭbendo |
| SUPIN |
| praehibitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEHIBEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
