GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praemittor - Diathèse passive

(praemitto, praemittis, praemisi, praemittĕre, praemissum)

verbe transitif III conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praemittor
 II sing. praemittĕris, praemittĕre
 III sing. praemittĭtur
 I plur. praemittĭmur
 II plur. praemittimĭni
 III plur. praemittuntur
IMPARFAIT
 I sing. praemittēbar
 II sing. praemittebāris, praemittebāre
 III sing. praemittebātur
 I plur. praemittebāmur
 II plur. praemittebamĭni
 III plur. praemittebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praemittar
 II sing. praemittēris, praemittēre
 III sing. praemittētur
 I plur. praemittēmur
 II plur. praemittemĭni
 III plur. praemittentur
PARFAIT
 I sing. praemissus, –a, –um sum
 II sing. praemissus, –a, –um es
 III sing. praemissus, –a, –um est
 I plur. praemissi, –ae, –a sumus
 II plur. praemissi, –ae, –a estis
 III plur. praemissi, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praemissus, –a, –um eram
 II sing. praemissus, –a, –um eras
 III sing. praemissus, –a, –um erat
 I plur. praemissi, –ae, –a eramus
 II plur. praemissi, –ae, –a eratis
 III plur. praemissi, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praemissus, –a, –um ero
 II sing. praemissus, –a, –um eris
 III sing. praemissus, –a, –um erit
 I plur. praemissi, –ae, –a erimus
 II plur. praemissi, –ae, –a eritis
 III plur. praemissi, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praemittar
 II sing. praemittāris, praemittāre
 III sing. praemittātur
 I plur. praemittāmur
 II plur. praemittamĭni
 III plur. praemittantur
IMPARFAIT
 I sing. praemittĕrer
 II sing. praemitterēris, praemitterēre
 III sing. praemitterētur
 I plur. praemitterēmur
 II plur. praemitteremĭni
 III plur. praemitterentur
PARFAIT
 I sing. praemissus, –a, –um sim
 II sing. praemissus, –a, –um sis
 III sing. praemissus, –a, –um sit
 I plur. praemissi, –ae, –a simus
 II plur. praemissi, –ae, –a sitis
 III plur. praemissi, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praemissus, –a, –um essem
 II sing. praemissus, –a, –um esses
 III sing. praemissus, –a, –um esset
 I plur. praemissi, –ae, –a essemus
 II plur. praemissi, –ae, –a essetis
 III plur. praemissi, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praemittĕre
 II plur. praemittimĭni
FUTUR
 II sing. praemittĭtor
 III sing. praemittĭtor
 II plur. –
 III plur. praemittuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 praemissus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praemitti
PARFAIT
 Singolare: praemissus, –a, –um esse
 Plurale: praemissi, –ae, –a esse
FUTUR
 praemissum esse
GERUNDIVO
 praemittendus, –a, –um
SUPIN
 praemissu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praemitto praemĭum  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAEMITTOR100}} ---CACHE---