GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praemūnĭor - Diathèse passive

(praemūnĭo, praemūnis, praemunivi, praemūnīre, praemunitum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praemūnĭor
 II sing. praemūnīris, praemūnīre
 III sing. praemūnītur
 I plur. praemūnīmur
 II plur. praemūnimĭni
 III plur. praemūniuntur
IMPARFAIT
 I sing. praemūniēbar
 II sing. praemūniebāris, praemūniebāre
 III sing. praemūniebātur
 I plur. praemūniebāmur
 II plur. praemūniebamĭni
 III plur. praemūniebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praemūnĭar
 II sing. praemūniēris, praemūniēre
 III sing. praemūniētur
 I plur. praemūniēmur
 II plur. praemūniemĭni
 III plur. praemūnientur
PARFAIT
 I sing. praemunitus, –a, –um sum
 II sing. praemunitus, –a, –um es
 III sing. praemunitus, –a, –um est
 I plur. praemuniti, –ae, –a sumus
 II plur. praemuniti, –ae, –a estis
 III plur. praemuniti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praemunitus, –a, –um eram
 II sing. praemunitus, –a, –um eras
 III sing. praemunitus, –a, –um erat
 I plur. praemuniti, –ae, –a eramus
 II plur. praemuniti, –ae, –a eratis
 III plur. praemuniti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praemunitus, –a, –um ero
 II sing. praemunitus, –a, –um eris
 III sing. praemunitus, –a, –um erit
 I plur. praemuniti, –ae, –a erimus
 II plur. praemuniti, –ae, –a eritis
 III plur. praemuniti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praemūnĭar
 II sing. praemūniāris, praemūniāre
 III sing. praemūniātur
 I plur. praemūniāmur
 II plur. praemūniamĭni
 III plur. praemūniantur
IMPARFAIT
 I sing. praemūnīrer
 II sing. praemūnirēris, praemunivirēre
 III sing. praemūnirētur
 I plur. praemūnirēmur
 II plur. praemūnirēmini
 III plur. praemūnirentur
PARFAIT
 I sing. praemunitus, –a, –um sim
 II sing. praemunitus, –a, –um sis
 III sing. praemunitus, –a, –um sit
 I plur. praemuniti, –ae, –a simus
 II plur. praemuniti, –ae, –a sitis
 III plur. praemuniti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praemunitus, –a, –um essem
 II sing. praemunitus, –a, –um esses
 III sing. praemunitus, –a, –um esset
 I plur. praemuniti, –ae, –a essemus
 II plur. praemuniti, –ae, –a essetis
 III plur. praemuniti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praemūnīre
 II plur. praemūnimĭni
FUTUR
 II sing. praemūnītor
 III sing. praemūnītor
 II plur. –
 III plur. praemūniuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 praemunitus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praemūnīri
PARFAIT
 Singolare: praemunitus, –a, –um esse
 Plurale: praemuniti, –ae, –a esse
FUTUR
 praemunitum esse
GERUNDIVO
 praemūniendus, –a, –um
SUPIN
 praemunitu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praemūnĭo praemūnītĭo  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAEMUNIOR100}} ---CACHE---