Déclinaison / Conjugueur latin
praenosco - Diathèse active
(praenosco, praenoscis, praenovi, praenoscĕre, praenotum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praenosco |
| II sing. | praenoscis |
| III sing. | praenoscit |
| I plur. | praenoscĭmus |
| II plur. | praenoscĭtis |
| III plur. | praenoscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praenoscēbam |
| II sing. | praenoscēbas |
| III sing. | praenoscēbat |
| I plur. | praenoscebāmus |
| II plur. | praenoscebātis |
| III plur. | praenoscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praenoscam |
| II sing. | praenosces |
| III sing. | praenoscet |
| I plur. | praenoscēmus |
| II plur. | praenoscētis |
| III plur. | praenoscent |
| PARFAIT |
| I sing. | praenovi |
| II sing. | praenovisti |
| III sing. | praenovit |
| I plur. | praenovĭmus |
| II plur. | praenovistis |
| III plur. | praenovērunt, praenovēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praenovĕram |
| II sing. | praenovĕras |
| III sing. | praenovĕrat |
| I plur. | praenoverāmus |
| II plur. | praenoverātis |
| III plur. | praenovĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praenovĕro |
| II sing. | praenovĕris |
| III sing. | praenovĕrit |
| I plur. | praenoverĭmus |
| II plur. | praenoverĭtis |
| III plur. | praenovĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praenoscam |
| II sing. | praenoscas |
| III sing. | praenoscat |
| I plur. | praenoscāmus |
| II plur. | praenoscātis |
| III plur. | praenoscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praenoscĕrem |
| II sing. | praenoscĕres |
| III sing. | praenoscĕret |
| I plur. | praenoscerēmus |
| II plur. | praenoscerētis |
| III plur. | praenoscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praenovĕrim |
| II sing. | praenovĕris |
| III sing. | praenovĕrit |
| I plur. | praenoverĭmus |
| II plur. | praenoverĭtis |
| III plur. | praenovĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praenovissem |
| II sing. | praenovisses |
| III sing. | praenovisset |
| I plur. | praenovissēmus |
| II plur. | praenovissētis |
| III plur. | praenovissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praenoscĕ |
| II plur. | praenoscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praenoscĭto |
| III sing. | praenoscĭto |
| II plur. | praenoscitōte |
| III plur. | praenoscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praenoscens, –entis |
| FUTUR |
| praenotūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praenoscĕre |
| PARFAIT |
| praenovisse, praenosse |
| FUTUR |
| Singolare: | praenotūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praenotūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praenoscendi |
| Datif: | praenoscendo |
| Accusatif: | ad praenoscendum |
| Ablatif: | praenoscendo |
| SUPIN |
| praenotum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAENOSCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
