Déclinaison / Conjugueur latin
praepăro - Diathèse active
(praepăro, praepăras, praeparavi, praepărāre, praeparatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praepăro |
| II sing. | praepăras |
| III sing. | praepărat |
| I plur. | praepărāmus |
| II plur. | praepărātis |
| III plur. | praepărant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praepărābam |
| II sing. | praepărābas |
| III sing. | praepărābat |
| I plur. | praepărabāmus |
| II plur. | praepărabātis |
| III plur. | praepărābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praepărābo |
| II sing. | praepărābis |
| III sing. | praepărābit |
| I plur. | praepărabĭmus |
| II plur. | praepărabĭtis |
| III plur. | praepărābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praeparavi |
| II sing. | praeparavisti |
| III sing. | praeparavit |
| I plur. | praeparavĭmus |
| II plur. | praeparavistis |
| III plur. | praeparavērunt, praeparavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeparavĕram |
| II sing. | praeparavĕras |
| III sing. | praeparavĕrat |
| I plur. | praeparaverāmus |
| II plur. | praeparaverātis |
| III plur. | praeparavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeparavĕro |
| II sing. | praeparavĕris |
| III sing. | praeparavĕrit |
| I plur. | praeparaverĭmus |
| II plur. | praeparaverĭtis |
| III plur. | praeparavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praepărem |
| II sing. | praepăres |
| III sing. | praepăret |
| I plur. | praepărēmus |
| II plur. | praepărētis |
| III plur. | praepărent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praepărārem |
| II sing. | praepărāres |
| III sing. | praepărāret |
| I plur. | praepărarēmus |
| II plur. | praepărarētis |
| III plur. | praepărārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeparavĕrim |
| II sing. | praeparavĕris |
| III sing. | praeparavĕrit |
| I plur. | praeparaverĭmus |
| II plur. | praeparaverĭtis |
| III plur. | praeparavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeparavissem |
| II sing. | praeparavisses |
| III sing. | praeparavisset |
| I plur. | praeparavissēmus |
| II plur. | praeparavissētis |
| III plur. | praeparavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praepăra |
| II plur. | praepărāte |
| FUTUR |
| II sing. | praepărāto |
| III sing. | praepărāto |
| II plur. | praepăratōte |
| III plur. | praepăranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praepărans, –antis |
| FUTUR |
| praeparatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praepărāre |
| PARFAIT |
| praeparavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeparatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeparatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praepărandi |
| Datif: | praepărando |
| Accusatif: | ad praepărandum |
| Ablatif: | praepărando |
| SUPIN |
| praeparatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEPARO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
