GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praepĕdĭor - Diathèse passive

(praepĕdĭo, praepĕdis, praepedii, praepĕdīre, praepeditum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praepĕdĭor
 II sing. praepĕdīris, praepĕdīre
 III sing. praepĕdītur
 I plur. praepĕdīmur
 II plur. praepĕdimĭni
 III plur. praepĕdiuntur
IMPARFAIT
 I sing. praepĕdiēbar
 II sing. praepĕdiebāris, praepĕdiebāre
 III sing. praepĕdiebātur
 I plur. praepĕdiebāmur
 II plur. praepĕdiebamĭni
 III plur. praepĕdiebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praepĕdĭar
 II sing. praepĕdiēris, praepĕdiēre
 III sing. praepĕdiētur
 I plur. praepĕdiēmur
 II plur. praepĕdiemĭni
 III plur. praepĕdientur
PARFAIT
 I sing. praepeditus, –a, –um sum
 II sing. praepeditus, –a, –um es
 III sing. praepeditus, –a, –um est
 I plur. praepediti, –ae, –a sumus
 II plur. praepediti, –ae, –a estis
 III plur. praepediti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praepeditus, –a, –um eram
 II sing. praepeditus, –a, –um eras
 III sing. praepeditus, –a, –um erat
 I plur. praepediti, –ae, –a eramus
 II plur. praepediti, –ae, –a eratis
 III plur. praepediti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praepeditus, –a, –um ero
 II sing. praepeditus, –a, –um eris
 III sing. praepeditus, –a, –um erit
 I plur. praepediti, –ae, –a erimus
 II plur. praepediti, –ae, –a eritis
 III plur. praepediti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praepĕdĭar
 II sing. praepĕdiāris, praepĕdiāre
 III sing. praepĕdiātur
 I plur. praepĕdiāmur
 II plur. praepĕdiamĭni
 III plur. praepĕdiantur
IMPARFAIT
 I sing. praepĕdīrer
 II sing. praepĕdirēris, praepediirēre
 III sing. praepĕdirētur
 I plur. praepĕdirēmur
 II plur. praepĕdirēmini
 III plur. praepĕdirentur
PARFAIT
 I sing. praepeditus, –a, –um sim
 II sing. praepeditus, –a, –um sis
 III sing. praepeditus, –a, –um sit
 I plur. praepediti, –ae, –a simus
 II plur. praepediti, –ae, –a sitis
 III plur. praepediti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praepeditus, –a, –um essem
 II sing. praepeditus, –a, –um esses
 III sing. praepeditus, –a, –um esset
 I plur. praepediti, –ae, –a essemus
 II plur. praepediti, –ae, –a essetis
 III plur. praepediti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praepĕdīre
 II plur. praepĕdimĭni
FUTUR
 II sing. praepĕdītor
 III sing. praepĕdītor
 II plur. –
 III plur. praepĕdiuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 praepeditus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praepĕdīri
PARFAIT
 Singolare: praepeditus, –a, –um esse
 Plurale: praepediti, –ae, –a esse
FUTUR
 praepeditum esse
GERUNDIVO
 praepĕdiendus, –a, –um
SUPIN
 praepeditu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praepĕdĭo praepeditūrūs  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAEPEDIOR100}} ---CACHE---