Déclinaison / Conjugueur latin
praetĕro - Diathèse active
(praetĕro, praetĕris, praetrivi, praetĕrĕre, praetritum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕro |
| II sing. | praetĕris |
| III sing. | praetĕrit |
| I plur. | praetĕrĭmus |
| II plur. | praetĕrĭtis |
| III plur. | praetĕrunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrēbam |
| II sing. | praetĕrēbas |
| III sing. | praetĕrēbat |
| I plur. | praetĕrebāmus |
| II plur. | praetĕrebātis |
| III plur. | praetĕrēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praetĕram |
| II sing. | praetĕres |
| III sing. | praetĕret |
| I plur. | praetĕrēmus |
| II plur. | praetĕrētis |
| III plur. | praetĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praetrivi |
| II sing. | praetrivisti |
| III sing. | praetrivit |
| I plur. | praetrivĭmus |
| II plur. | praetrivistis |
| III plur. | praetrivērunt, praetrivēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praetrivĕram |
| II sing. | praetrivĕras |
| III sing. | praetrivĕrat |
| I plur. | praetriverāmus |
| II plur. | praetriverātis |
| III plur. | praetrivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praetrivĕro |
| II sing. | praetrivĕris |
| III sing. | praetrivĕrit |
| I plur. | praetriverĭmus |
| II plur. | praetriverĭtis |
| III plur. | praetrivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕram |
| II sing. | praetĕras |
| III sing. | praetĕrat |
| I plur. | praetĕrāmus |
| II plur. | praetĕrātis |
| III plur. | praetĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrĕrem |
| II sing. | praetĕrĕres |
| III sing. | praetĕrĕret |
| I plur. | praetĕrerēmus |
| II plur. | praetĕrerētis |
| III plur. | praetĕrĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praetrivĕrim |
| II sing. | praetrivĕris |
| III sing. | praetrivĕrit |
| I plur. | praetriverĭmus |
| II plur. | praetriverĭtis |
| III plur. | praetrivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praetrivissem |
| II sing. | praetrivisses |
| III sing. | praetrivisset |
| I plur. | praetrivissēmus |
| II plur. | praetrivissētis |
| III plur. | praetrivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praetĕrĕ |
| II plur. | praetĕrĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praetĕrĭto |
| III sing. | praetĕrĭto |
| II plur. | praetĕritōte |
| III plur. | praetĕrunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praetĕrens, –entis |
| FUTUR |
| praetritūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praetĕrĕre |
| PARFAIT |
| praetrivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praetritūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praetritūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praetĕrendi |
| Datif: | praetĕrendo |
| Accusatif: | ad praetĕrendum |
| Ablatif: | praetĕrendo |
| SUPIN |
| praetritum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAETERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
