Déclinaison / Conjugueur latin
praecăvĕo - Diathèse active
(praecăvĕo, praecăves, praecavi, praecăvēre, praecautum)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecăvĕo |
| II sing. | praecăves |
| III sing. | praecăvet |
| I plur. | praecăvēmus |
| II plur. | praecăvētis |
| III plur. | praecăvent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecăvēbam |
| II sing. | praecăvēbas |
| III sing. | praecăvēbat |
| I plur. | praecăvebāmus |
| II plur. | praecăvebātis |
| III plur. | praecăvēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecăvēbo |
| II sing. | praecăvēbis |
| III sing. | praecăvēbit |
| I plur. | praecăvebĭmus |
| II plur. | praecăvebĭtis |
| III plur. | praecăvēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praecavi |
| II sing. | praecavisti |
| III sing. | praecavit |
| I plur. | praecavĭmus |
| II plur. | praecavistis |
| III plur. | praecavērunt, praecavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecavĕram |
| II sing. | praecavĕras |
| III sing. | praecavĕrat |
| I plur. | praecaverāmus |
| II plur. | praecaverātis |
| III plur. | praecavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecavĕro |
| II sing. | praecavĕris |
| III sing. | praecavĕrit |
| I plur. | praecaverĭmus |
| II plur. | praecaverĭtis |
| III plur. | praecavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecăvĕam |
| II sing. | praecăvĕas |
| III sing. | praecăvĕat |
| I plur. | praecăveāmus |
| II plur. | praecăveātis |
| III plur. | praecăvĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecăvērem |
| II sing. | praecăvēres |
| III sing. | praecăvēret |
| I plur. | praecăverēmus |
| II plur. | praecăverētis |
| III plur. | praecăvērent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecavĕrim |
| II sing. | praecavĕris |
| III sing. | praecavĕrit |
| I plur. | praecaverĭmus |
| II plur. | praecaverĭtis |
| III plur. | praecavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecavissem |
| II sing. | praecavisses |
| III sing. | praecavisset |
| I plur. | praecavissēmus |
| II plur. | praecavissētis |
| III plur. | praecavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecăve |
| II plur. | praecăvēte |
| FUTUR |
| II sing. | praecăvēto |
| III sing. | praecăvēto |
| II plur. | praecăvetōte |
| III plur. | praecăvento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecăvens, –entis |
| FUTUR |
| praecautūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecăvēre |
| PARFAIT |
| praecavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecautūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecautūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecăvendi |
| Datif: | praecăvendo |
| Accusatif: | ad praecăvendum |
| Ablatif: | praecăvendo |
| SUPIN |
| praecautum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECAVEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
