GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praecăvĕor - Diathèse passive

(praecăvĕo, praecăves, praecavi, praecăvēre, praecautum)

verbe transitif e intransitif II conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praecăvĕor
 II sing. praecăvēris, praecăvēre
 III sing. praecăvētur
 I plur. praecăvēmur
 II plur. praecăvemĭni
 III plur. praecăventur
IMPARFAIT
 I sing. praecăvēbar
 II sing. praecăvebāris, praecăvebāre
 III sing. praecăvebātur
 I plur. praecăvebāmur
 II plur. praecăvebamĭni
 III plur. praecăvebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praecăvēbor
 II sing. praecăvebĕris, praecăvebĕre
 III sing. praecăvebĭtur
 I plur. praecăvebĭmur
 II plur. praecăvebimĭni
 III plur. praecăvebuntur
PARFAIT
 I sing. praecautus, –a, –um sum
 II sing. praecautus, –a, –um es
 III sing. praecautus, –a, –um est
 I plur. praecauti, –ae, –a sumus
 II plur. praecauti, –ae, –a estis
 III plur. praecauti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecautus, –a, –um eram
 II sing. praecautus, –a, –um eras
 III sing. praecautus, –a, –um erat
 I plur. praecauti, –ae, –a eramus
 II plur. praecauti, –ae, –a eratis
 III plur. praecauti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praecautus, –a, –um ero
 II sing. praecautus, –a, –um eris
 III sing. praecautus, –a, –um erit
 I plur. praecauti, –ae, –a erimus
 II plur. praecauti, –ae, –a eritis
 III plur. praecauti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praecăvĕar
 II sing. praecăveāris, praecăveāre
 III sing. praecăveātur
 I plur. praecăveāmur
 II plur. praecăveamĭni
 III plur. praecăveantur
IMPARFAIT
 I sing. praecăvērer
 II sing. praecăverēris, praecăverēre
 III sing. praecăverētur
 I plur. praecăverēmur
 II plur. praecăveremĭni
 III plur. praecăverentur
PARFAIT
 I sing. praecautus, –a, –um sim
 II sing. praecautus, –a, –um sis
 III sing. praecautus, –a, –um sit
 I plur. praecauti, –ae, –a simus
 II plur. praecauti, –ae, –a sitis
 III plur. praecauti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecautus, –a, –um essem
 II sing. praecautus, –a, –um esses
 III sing. praecautus, –a, –um esset
 I plur. praecauti, –ae, –a essemus
 II plur. praecauti, –ae, –a essetis
 III plur. praecauti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praecăvēre
 II plur. praecăvemĭni
FUTUR
 II sing. praecăvētor
 III sing. praecăvētor
 II plur. –
 III plur. praecăventor
PARTICIPE
PARFAIT
 praecautus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praecăvēri
PARFAIT
 Singolare: praecautus, –a, –um esse
 Plurale: praecauti, –ae, –a esse
FUTUR
 praecautum esse
GERUNDIVO
 praecăvendus, –a, –um
SUPIN
 praecautu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praecăvĕo praecēdens  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAECAVEOR100}} ---CACHE---