Déclinaison / Conjugueur latin
praecognosco - Diathèse active
(praecognosco, praecognoscis, praecognoscĕre, praecognitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecognosco |
| II sing. | praecognoscis |
| III sing. | praecognoscit |
| I plur. | praecognoscĭmus |
| II plur. | praecognoscĭtis |
| III plur. | praecognoscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecognoscēbam |
| II sing. | praecognoscēbas |
| III sing. | praecognoscēbat |
| I plur. | praecognoscebāmus |
| II plur. | praecognoscebātis |
| III plur. | praecognoscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecognoscam |
| II sing. | praecognosces |
| III sing. | praecognoscet |
| I plur. | praecognoscēmus |
| II plur. | praecognoscētis |
| III plur. | praecognoscent |
| PARFAIT |
| I sing. | – |
| II sing. | – |
| III sing. | – |
| I plur. | – |
| II plur. | – |
| III plur. | – |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | – |
| II sing. | – |
| III sing. | – |
| I plur. | – |
| II plur. | – |
| III plur. | – |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | – |
| II sing. | – |
| III sing. | – |
| I plur. | – |
| II plur. | – |
| III plur. | – |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecognoscam |
| II sing. | praecognoscas |
| III sing. | praecognoscat |
| I plur. | praecognoscāmus |
| II plur. | praecognoscātis |
| III plur. | praecognoscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecognoscĕrem |
| II sing. | praecognoscĕres |
| III sing. | praecognoscĕret |
| I plur. | praecognoscerēmus |
| II plur. | praecognoscerētis |
| III plur. | praecognoscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | – |
| II sing. | – |
| III sing. | – |
| I plur. | – |
| II plur. | – |
| III plur. | – |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | – |
| II sing. | – |
| III sing. | – |
| I plur. | – |
| II plur. | – |
| III plur. | – |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecognoscĕ |
| II plur. | praecognoscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecognoscĭto |
| III sing. | praecognoscĭto |
| II plur. | praecognoscitōte |
| III plur. | praecognoscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecognoscens, –entis |
| FUTUR |
| praecognitūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecognoscĕre |
| PARFAIT |
| – |
| FUTUR |
| Singolare: | praecognitūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecognitūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecognoscendi |
| Datif: | praecognoscendo |
| Accusatif: | ad praecognoscendum |
| Ablatif: | praecognoscendo |
| SUPIN |
| praecognitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECOGNOSCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
