Déclinaison / Conjugueur latin
praecŏlo - Diathèse active
(praecŏlo, praecŏlis, praecolui, praecŏlĕre, praecultum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏlo |
| II sing. | praecŏlis |
| III sing. | praecŏlit |
| I plur. | praecŏlĭmus |
| II plur. | praecŏlĭtis |
| III plur. | praecŏlunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏlēbam |
| II sing. | praecŏlēbas |
| III sing. | praecŏlēbat |
| I plur. | praecŏlebāmus |
| II plur. | praecŏlebātis |
| III plur. | praecŏlēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecŏlam |
| II sing. | praecŏles |
| III sing. | praecŏlet |
| I plur. | praecŏlēmus |
| II plur. | praecŏlētis |
| III plur. | praecŏlent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecolui |
| II sing. | praecoluisti |
| III sing. | praecoluit |
| I plur. | praecoluĭmus |
| II plur. | praecoluistis |
| III plur. | praecoluērunt, praecoluēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecoluĕram |
| II sing. | praecoluĕras |
| III sing. | praecoluĕrat |
| I plur. | praecoluerāmus |
| II plur. | praecoluerātis |
| III plur. | praecoluĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecoluĕro |
| II sing. | praecoluĕris |
| III sing. | praecoluĕrit |
| I plur. | praecoluerĭmus |
| II plur. | praecoluerĭtis |
| III plur. | praecoluĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏlam |
| II sing. | praecŏlas |
| III sing. | praecŏlat |
| I plur. | praecŏlāmus |
| II plur. | praecŏlātis |
| III plur. | praecŏlant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏlĕrem |
| II sing. | praecŏlĕres |
| III sing. | praecŏlĕret |
| I plur. | praecŏlerēmus |
| II plur. | praecŏlerētis |
| III plur. | praecŏlĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecoluĕrim |
| II sing. | praecoluĕris |
| III sing. | praecoluĕrit |
| I plur. | praecoluerĭmus |
| II plur. | praecoluerĭtis |
| III plur. | praecoluĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecoluissem |
| II sing. | praecoluisses |
| III sing. | praecoluisset |
| I plur. | praecoluissēmus |
| II plur. | praecoluissētis |
| III plur. | praecoluissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecŏlĕ |
| II plur. | praecŏlĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecŏlĭto |
| III sing. | praecŏlĭto |
| II plur. | praecŏlitōte |
| III plur. | praecŏlunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecŏlens, –entis |
| FUTUR |
| praecultūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecŏlĕre |
| PARFAIT |
| praecoluisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecultūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecultūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecŏlendi |
| Datif: | praecŏlendo |
| Accusatif: | ad praecŏlendum |
| Ablatif: | praecŏlendo |
| SUPIN |
| praecultum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECOLO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
