Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | praecōno |
| II sing. | praecōnas |
| III sing. | praecōnat |
| I plur. | praecōnāmus |
| II plur. | praecōnātis |
| III plur. | praecōnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecōnābam |
| II sing. | praecōnābas |
| III sing. | praecōnābat |
| I plur. | praecōnabāmus |
| II plur. | praecōnabātis |
| III plur. | praecōnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecōnābo |
| II sing. | praecōnābis |
| III sing. | praecōnābit |
| I plur. | praecōnabĭmus |
| II plur. | praecōnabĭtis |
| III plur. | praecōnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praeconavi |
| II sing. | praeconavisti |
| III sing. | praeconavit |
| I plur. | praeconavĭmus |
| II plur. | praeconavistis |
| III plur. | praeconavērunt, praeconavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeconavĕram |
| II sing. | praeconavĕras |
| III sing. | praeconavĕrat |
| I plur. | praeconaverāmus |
| II plur. | praeconaverātis |
| III plur. | praeconavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeconavĕro |
| II sing. | praeconavĕris |
| III sing. | praeconavĕrit |
| I plur. | praeconaverĭmus |
| II plur. | praeconaverĭtis |
| III plur. | praeconavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecōnem |
| II sing. | praecōnes |
| III sing. | praecōnet |
| I plur. | praecōnēmus |
| II plur. | praecōnētis |
| III plur. | praecōnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecōnārem |
| II sing. | praecōnāres |
| III sing. | praecōnāret |
| I plur. | praecōnarēmus |
| II plur. | praecōnarētis |
| III plur. | praecōnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeconavĕrim |
| II sing. | praeconavĕris |
| III sing. | praeconavĕrit |
| I plur. | praeconaverĭmus |
| II plur. | praeconaverĭtis |
| III plur. | praeconavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeconavissem |
| II sing. | praeconavisses |
| III sing. | praeconavisset |
| I plur. | praeconavissēmus |
| II plur. | praeconavissētis |
| III plur. | praeconavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecōna |
| II plur. | praecōnāte |
| FUTUR |
| II sing. | praecōnāto |
| III sing. | praecōnāto |
| II plur. | praecōnatōte |
| III plur. | praecōnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecōnans, –antis |
| FUTUR |
| – |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecōnāre |
| PARFAIT |
| praeconavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecōnandi |
| Datif: | praecōnando |
| Accusatif: | ad praecōnandum |
| Ablatif: | praecōnando |
| SUPIN |
| – |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECONO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
