Déclinaison / Conjugueur latin
praecŏlor - Diathèse passive
(praecŏlo, praecŏlis, praecolui, praecŏlĕre, praecultum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏlor |
| II sing. | praecŏlĕris, praecŏlĕre |
| III sing. | praecŏlĭtur |
| I plur. | praecŏlĭmur |
| II plur. | praecŏlimĭni |
| III plur. | praecŏluntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏlēbar |
| II sing. | praecŏlebāris, praecŏlebāre |
| III sing. | praecŏlebātur |
| I plur. | praecŏlebāmur |
| II plur. | praecŏlebamĭni |
| III plur. | praecŏlebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecŏlar |
| II sing. | praecŏlēris, praecŏlēre |
| III sing. | praecŏlētur |
| I plur. | praecŏlēmur |
| II plur. | praecŏlemĭni |
| III plur. | praecŏlentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praecultus, –a, –um sum |
| II sing. | praecultus, –a, –um es |
| III sing. | praecultus, –a, –um est |
| I plur. | praeculti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praeculti, –ae, –a estis |
| III plur. | praeculti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecultus, –a, –um eram |
| II sing. | praecultus, –a, –um eras |
| III sing. | praecultus, –a, –um erat |
| I plur. | praeculti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praeculti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praeculti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecultus, –a, –um ero |
| II sing. | praecultus, –a, –um eris |
| III sing. | praecultus, –a, –um erit |
| I plur. | praeculti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praeculti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praeculti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecŏlar |
| II sing. | praecŏlāris, praecŏlāre |
| III sing. | praecŏlātur |
| I plur. | praecŏlāmur |
| II plur. | praecŏlamĭni |
| III plur. | praecŏlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecŏlĕrer |
| II sing. | praecŏlerēris, praecŏlerēre |
| III sing. | praecŏlerētur |
| I plur. | praecŏlerēmur |
| II plur. | praecŏleremĭni |
| III plur. | praecŏlerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praecultus, –a, –um sim |
| II sing. | praecultus, –a, –um sis |
| III sing. | praecultus, –a, –um sit |
| I plur. | praeculti, –ae, –a simus |
| II plur. | praeculti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praeculti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecultus, –a, –um essem |
| II sing. | praecultus, –a, –um esses |
| III sing. | praecultus, –a, –um esset |
| I plur. | praeculti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praeculti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praeculti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecŏlĕre |
| II plur. | praecŏlimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praecŏlĭtor |
| III sing. | praecŏlĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | praecŏluntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praecultus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praecŏli |
| PARFAIT |
| Singolare: | praecultus, –a, –um esse |
| Plurale: | praeculti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| praecultum esse |
| GERUNDIVO |
| praecŏlendus, –a, –um |
| SUPIN |
| praecultu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECOLOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
