GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praecurror - Diathèse passive

(praecurro, praecurris, praecurri, praecurrĕre, praecursum)

verbe transitif e intransitif III conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praecurror
 II sing. praecurrĕris, praecurrĕre
 III sing. praecurrĭtur
 I plur. praecurrĭmur
 II plur. praecurrimĭni
 III plur. praecurruntur
IMPARFAIT
 I sing. praecurrēbar
 II sing. praecurrebāris, praecurrebāre
 III sing. praecurrebātur
 I plur. praecurrebāmur
 II plur. praecurrebamĭni
 III plur. praecurrebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praecurrar
 II sing. praecurrēris, praecurrēre
 III sing. praecurrētur
 I plur. praecurrēmur
 II plur. praecurremĭni
 III plur. praecurrentur
PARFAIT
 I sing. praecursus, –a, –um sum
 II sing. praecursus, –a, –um es
 III sing. praecursus, –a, –um est
 I plur. praecursi, –ae, –a sumus
 II plur. praecursi, –ae, –a estis
 III plur. praecursi, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecursus, –a, –um eram
 II sing. praecursus, –a, –um eras
 III sing. praecursus, –a, –um erat
 I plur. praecursi, –ae, –a eramus
 II plur. praecursi, –ae, –a eratis
 III plur. praecursi, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praecursus, –a, –um ero
 II sing. praecursus, –a, –um eris
 III sing. praecursus, –a, –um erit
 I plur. praecursi, –ae, –a erimus
 II plur. praecursi, –ae, –a eritis
 III plur. praecursi, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praecurrar
 II sing. praecurrāris, praecurrāre
 III sing. praecurrātur
 I plur. praecurrāmur
 II plur. praecurramĭni
 III plur. praecurrantur
IMPARFAIT
 I sing. praecurrĕrer
 II sing. praecurrerēris, praecurrerēre
 III sing. praecurrerētur
 I plur. praecurrerēmur
 II plur. praecurreremĭni
 III plur. praecurrerentur
PARFAIT
 I sing. praecursus, –a, –um sim
 II sing. praecursus, –a, –um sis
 III sing. praecursus, –a, –um sit
 I plur. praecursi, –ae, –a simus
 II plur. praecursi, –ae, –a sitis
 III plur. praecursi, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecursus, –a, –um essem
 II sing. praecursus, –a, –um esses
 III sing. praecursus, –a, –um esset
 I plur. praecursi, –ae, –a essemus
 II plur. praecursi, –ae, –a essetis
 III plur. praecursi, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praecurrĕre
 II plur. praecurrĭmini
FUTUR
 II sing. praecurrĭtor
 III sing. praecurrĭtor
 II plur. –
 III plur. praecurruntor
PARTICIPE
PARFAIT
 praecursus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praecurri
PARFAIT
 Singolare: praecursus, –a, –um esse
 Plurale: praecursi, –ae, –a esse
FUTUR
 praecursum esse
GERUNDIVO
 praecurrendus, –a, –um
SUPIN
 praecursu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praecurro praecursātŏr  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAECURROR100}} ---CACHE---