GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies

praedĭtus

(praeditus, praedită, praeditum)

adjectif I classe

Voir la traduction de ce mot



MASCULIN
SINGULIER
Nom.praeditus
Gen.praediti
Dat.praedito
Acc.praeditum
Abl.praedito
Voc.praedite
PLURIEL
Nom.praediti
Gen.praeditōrum
Dat.praeditis
Acc.praeditos
Abl.praeditis
Voc.praediti
FÉMININ
SINGULIER
Nom.praedită
Gen.praeditae
Dat.praeditae
Acc.praeditam
Abl.praeditā
Voc.praedită
PLURIEL
Nom.praeditae
Gen.praeditārum
Dat.praeditis
Acc.praeditas
Abl.praeditis
Voc.praeditae
NEUTRE
SINGULIER
Nom.praeditum
Gen.praediti
Dat.praedito
Acc.praeditum
Abl.praedito
Voc.praeditum
PLURIEL
Nom.praedita
Gen.praeditōrum
Dat.praeditis
Acc.praedita
Abl.praeditis
Voc.praedita

<<  praediscor praedĭum  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedĭŏlum nom nt. II décl.
praedīrus adj. I cl.
praediscens adj. part. prés. II cl.
praedisco v. tr. III conjug.
praediscor v. tr. III conjug.
praedĭtus adj. I cl.
praedĭum nom nt. II décl.
praedīvĕs adj. II cl.
praedīvīnans adj. part. prés. II cl.
praedīvīnātĭo nom fém. III décl.
praedivinatūrūs adj. part. fut.
praedivinatus adj. part. parf. I cl.
praedivinatus adj. inf. parf.
praedīvīno v. tr. I conjug.
praedīvīnor v. tr. I conjug.
praedīvīnus adj. I cl.
praedo nom masc. III décl.
praedo v. tr. I conjug.
praedŏcens adj. part. prés. II cl.
praedŏcĕo v. tr. II conjug.
Parcourir les dictionnaire latin à partir de:


{{ID:PRAEDITUS100}} ---CACHE---