Déclinaison / Conjugueur latin
praedūco - Diathèse active
(praedūco, praedūcis, praeduxi, praedūcĕre, praeductum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūco |
| II sing. | praedūcis |
| III sing. | praedūcit |
| I plur. | praedūcĭmus |
| II plur. | praedūcĭtis |
| III plur. | praedūcunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūcēbam |
| II sing. | praedūcēbas |
| III sing. | praedūcēbat |
| I plur. | praedūcebāmus |
| II plur. | praedūcebātis |
| III plur. | praedūcēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praedūcam |
| II sing. | praedūces |
| III sing. | praedūcet |
| I plur. | praedūcēmus |
| II plur. | praedūcētis |
| III plur. | praedūcent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeduxi |
| II sing. | praeduxisti |
| III sing. | praeduxit |
| I plur. | praeduxĭmus |
| II plur. | praeduxistis |
| III plur. | praeduxērunt, praeduxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeduxĕram |
| II sing. | praeduxĕras |
| III sing. | praeduxĕrat |
| I plur. | praeduxerāmus |
| II plur. | praeduxerātis |
| III plur. | praeduxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeduxĕro |
| II sing. | praeduxĕris |
| III sing. | praeduxĕrit |
| I plur. | praeduxerĭmus |
| II plur. | praeduxerĭtis |
| III plur. | praeduxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūcam |
| II sing. | praedūcas |
| III sing. | praedūcat |
| I plur. | praedūcāmus |
| II plur. | praedūcātis |
| III plur. | praedūcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūcĕrem |
| II sing. | praedūcĕres |
| III sing. | praedūcĕret |
| I plur. | praedūcerēmus |
| II plur. | praedūcerētis |
| III plur. | praedūcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeduxĕrim |
| II sing. | praeduxĕris |
| III sing. | praeduxĕrit |
| I plur. | praeduxerĭmus |
| II plur. | praeduxerĭtis |
| III plur. | praeduxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeduxissem |
| II sing. | praeduxisses |
| III sing. | praeduxisset |
| I plur. | praeduxissēmus |
| II plur. | praeduxissētis |
| III plur. | praeduxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praedūcĕ, praedūc |
| II plur. | praedūcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praedūcĭto |
| III sing. | praedūcĭto |
| II plur. | praedūcitōte |
| III plur. | praedūcunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praedūcens, –entis |
| FUTUR |
| praeductūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praedūcĕre |
| PARFAIT |
| praeduxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeductūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeductūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praedūcendi |
| Datif: | praedūcendo |
| Accusatif: | ad praedūcendum |
| Ablatif: | praedūcendo |
| SUPIN |
| praeductum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEDUCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
