Déclinaison / Conjugueur latin
praedūcor - Diathèse passive
(praedūco, praedūcis, praeduxi, praedūcĕre, praeductum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūcor |
| II sing. | praedūcĕris, praedūcĕre |
| III sing. | praedūcĭtur |
| I plur. | praedūcĭmur |
| II plur. | praedūcimĭni |
| III plur. | praedūcuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūcēbar |
| II sing. | praedūcebāris, praedūcebāre |
| III sing. | praedūcebātur |
| I plur. | praedūcebāmur |
| II plur. | praedūcebamĭni |
| III plur. | praedūcebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praedūcar |
| II sing. | praedūcēris, praedūcēre |
| III sing. | praedūcētur |
| I plur. | praedūcēmur |
| II plur. | praedūcemĭni |
| III plur. | praedūcentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praeductus, –a, –um sum |
| II sing. | praeductus, –a, –um es |
| III sing. | praeductus, –a, –um est |
| I plur. | praeducti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praeducti, –ae, –a estis |
| III plur. | praeducti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeductus, –a, –um eram |
| II sing. | praeductus, –a, –um eras |
| III sing. | praeductus, –a, –um erat |
| I plur. | praeducti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praeducti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praeducti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeductus, –a, –um ero |
| II sing. | praeductus, –a, –um eris |
| III sing. | praeductus, –a, –um erit |
| I plur. | praeducti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praeducti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praeducti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūcar |
| II sing. | praedūcāris, praedūcāre |
| III sing. | praedūcātur |
| I plur. | praedūcāmur |
| II plur. | praedūcamĭni |
| III plur. | praedūcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūcĕrer |
| II sing. | praedūcerēris, praedūcerēre |
| III sing. | praedūcerētur |
| I plur. | praedūcerēmur |
| II plur. | praedūceremĭni |
| III plur. | praedūcerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praeductus, –a, –um sim |
| II sing. | praeductus, –a, –um sis |
| III sing. | praeductus, –a, –um sit |
| I plur. | praeducti, –ae, –a simus |
| II plur. | praeducti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praeducti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeductus, –a, –um essem |
| II sing. | praeductus, –a, –um esses |
| III sing. | praeductus, –a, –um esset |
| I plur. | praeducti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praeducti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praeducti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praedūcĕre |
| II plur. | praedūcimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praedūcĭtor |
| III sing. | praedūcĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | praedūcuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praeductus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praedūci |
| PARFAIT |
| Singolare: | praeductus, –a, –um esse |
| Plurale: | praeducti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| praeductum esse |
| GERUNDIVO |
| praedūcendus, –a, –um |
| SUPIN |
| praeductu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEDUCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
