GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praefulcĭor - Diathèse passive

(praefulcĭo, praefulcis, praefulsi, praefulcīre, praefultum)

verbe transitif IV conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praefulcĭor
 II sing. praefulcīris, praefulcīre
 III sing. praefulcītur
 I plur. praefulcīmur
 II plur. praefulcimĭni
 III plur. praefulciuntur
IMPARFAIT
 I sing. praefulciēbar
 II sing. praefulciebāris, praefulciebāre
 III sing. praefulciebātur
 I plur. praefulciebāmur
 II plur. praefulciebamĭni
 III plur. praefulciebantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praefulcĭar
 II sing. praefulciēris, praefulciēre
 III sing. praefulciētur
 I plur. praefulciēmur
 II plur. praefulciemĭni
 III plur. praefulcientur
PARFAIT
 I sing. praefultus, –a, –um sum
 II sing. praefultus, –a, –um es
 III sing. praefultus, –a, –um est
 I plur. praefulti, –ae, –a sumus
 II plur. praefulti, –ae, –a estis
 III plur. praefulti, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praefultus, –a, –um eram
 II sing. praefultus, –a, –um eras
 III sing. praefultus, –a, –um erat
 I plur. praefulti, –ae, –a eramus
 II plur. praefulti, –ae, –a eratis
 III plur. praefulti, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praefultus, –a, –um ero
 II sing. praefultus, –a, –um eris
 III sing. praefultus, –a, –um erit
 I plur. praefulti, –ae, –a erimus
 II plur. praefulti, –ae, –a eritis
 III plur. praefulti, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praefulcĭar
 II sing. praefulciāris, praefulciāre
 III sing. praefulciātur
 I plur. praefulciāmur
 II plur. praefulciamĭni
 III plur. praefulciantur
IMPARFAIT
 I sing. praefulcīrer
 II sing. praefulcirēris, praefulsirēre
 III sing. praefulcirētur
 I plur. praefulcirēmur
 II plur. praefulcirēmini
 III plur. praefulcirentur
PARFAIT
 I sing. praefultus, –a, –um sim
 II sing. praefultus, –a, –um sis
 III sing. praefultus, –a, –um sit
 I plur. praefulti, –ae, –a simus
 II plur. praefulti, –ae, –a sitis
 III plur. praefulti, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praefultus, –a, –um essem
 II sing. praefultus, –a, –um esses
 III sing. praefultus, –a, –um esset
 I plur. praefulti, –ae, –a essemus
 II plur. praefulti, –ae, –a essetis
 III plur. praefulti, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praefulcīre
 II plur. praefulcimĭni
FUTUR
 II sing. praefulcītor
 III sing. praefulcītor
 II plur. –
 III plur. praefulciuntor
PARTICIPE
PARFAIT
 praefultus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praefulcīri
PARFAIT
 Singolare: praefultus, –a, –um esse
 Plurale: praefulti, –ae, –a esse
FUTUR
 praefultum esse
GERUNDIVO
 praefulciendus, –a, –um
SUPIN
 praefultu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praefulcĭo praefulgens  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAEFULCIOR100}} ---CACHE---