Déclinaison / Conjugueur latin
praelŏquor - Diathèse active
(praelŏquor, praelŏquĕris, praelŏqui, praelocutus, praelocutum)
verbe transitif e intransitif déponent III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | praelŏquor |
| II sing. | praelŏquĕris, praelŏquĕre |
| III sing. | praelŏquĭtur |
| I plur. | praelŏquĭmur |
| II plur. | praelŏquimĭni |
| III plur. | praelŏquuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelŏquēbar |
| II sing. | praelŏquebāris, praelŏquebāre |
| III sing. | praelŏquebātur |
| I plur. | praelŏquebāmur |
| II plur. | praelŏquebamĭni |
| III plur. | praelŏquebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praelŏquar |
| II sing. | praelŏquēris, praelŏquēre |
| III sing. | praelŏquētur |
| I plur. | praelŏquēmur |
| II plur. | praelŏquemĭni |
| III plur. | praelŏquentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praelocutus, –a, –um sum |
| II sing. | praelocutus, –a, –um es |
| III sing. | praelocutus, –a, –um est |
| I plur. | praelocuti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praelocuti, –ae, –a estis |
| III plur. | praelocuti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelocutus, –a, –um eram |
| II sing. | praelocutus, –a, –um eras |
| III sing. | praelocutus, –a, –um erat |
| I plur. | praelocuti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praelocuti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praelocuti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praelocutus, –a, –um ero |
| II sing. | praelocutus, –a, –um eris |
| III sing. | praelocutus, –a, –um erit |
| I plur. | praelocuti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praelocuti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praelocuti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praelŏquar |
| II sing. | praelŏquāris, praelŏquāre |
| III sing. | praelŏquātur |
| I plur. | praelŏquāmur |
| II plur. | praelŏquamĭni |
| III plur. | praelŏquantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelŏquĕrer |
| II sing. | praelŏquerēris, praelŏquerēre |
| III sing. | praelŏquerētur |
| I plur. | praelŏquerēmur |
| II plur. | praelŏqueremĭni |
| III plur. | praelŏquerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praelocutus, –a, –um sim |
| II sing. | praelocutus, –a, –um sis |
| III sing. | praelocutus, –a, –um sit |
| I plur. | praelocuti, –ae, –a simus |
| II plur. | praelocuti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praelocuti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelocutus, –a, –um essem |
| II sing. | praelocutus, –a, –um esses |
| III sing. | praelocutus, –a, –um esset |
| I plur. | praelocuti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praelocuti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praelocuti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praelŏquĕre |
| II plur. | praelŏquĭmini |
| FUTUR |
| II sing. | praelŏquĭtor |
| III sing. | praelŏquĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | praelŏquuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praelŏqui |
| PARFAIT |
| Singolare: | praelocutus, –a, –um esse |
| Plurale: | praelocuti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | praelocutūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praelocutūros, –as, –a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praelŏquens, –entis |
| FUTUR |
| praelocutūrūs, –a, –ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | praelocutum |
| Passivo: | praelocutu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praelŏquendi |
| Datif: | praelŏquendo |
| Accusatif: | praelŏquendum |
| Ablatif: | praelŏquendo |
| |
| GERUNDIVO |
| praelŏquendus, –a, –um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAELOQUOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
