Déclinaison / Conjugueur latin
praelūcĕo - Diathèse active
(praelūcĕo, praelūces, praelūcēre, praeluxi)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praelūcĕo |
| II sing. | praelūces |
| III sing. | praelūcet |
| I plur. | praelūcēmus |
| II plur. | praelūcētis |
| III plur. | praelūcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelūcēbam |
| II sing. | praelūcēbas |
| III sing. | praelūcēbat |
| I plur. | praelūcebāmus |
| II plur. | praelūcebātis |
| III plur. | praelūcēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praelūcēbo |
| II sing. | praelūcēbis |
| III sing. | praelūcēbit |
| I plur. | praelūcebĭmus |
| II plur. | praelūcebĭtis |
| III plur. | praelūcēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praeluxi |
| II sing. | praeluxisti |
| III sing. | praeluxit |
| I plur. | praeluxĭmus |
| II plur. | praeluxistis |
| III plur. | praeluxērunt, praeluxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeluxĕram |
| II sing. | praeluxĕras |
| III sing. | praeluxĕrat |
| I plur. | praeluxerāmus |
| II plur. | praeluxerātis |
| III plur. | praeluxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeluxĕro |
| II sing. | praeluxĕris |
| III sing. | praeluxĕrit |
| I plur. | praeluxerĭmus |
| II plur. | praeluxerĭtis |
| III plur. | praeluxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praelūcĕam |
| II sing. | praelūcĕas |
| III sing. | praelūcĕat |
| I plur. | praelūceāmus |
| II plur. | praelūceātis |
| III plur. | praelūcĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelūcērem |
| II sing. | praelūcēres |
| III sing. | praelūcēret |
| I plur. | praelūcerēmus |
| II plur. | praelūcerētis |
| III plur. | praelūcērent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeluxĕrim |
| II sing. | praeluxĕris |
| III sing. | praeluxĕrit |
| I plur. | praeluxerĭmus |
| II plur. | praeluxerĭtis |
| III plur. | praeluxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeluxissem |
| II sing. | praeluxisses |
| III sing. | praeluxisset |
| I plur. | praeluxissēmus |
| II plur. | praeluxissētis |
| III plur. | praeluxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praelūce |
| II plur. | praelūcēte |
| FUTUR |
| II sing. | praelūcēto |
| III sing. | praelūcēto |
| II plur. | praelūcetōte |
| III plur. | praelūcento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praelūcens, –entis |
| FUTUR |
| – |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praelūcēre |
| PARFAIT |
| praeluxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praelūcendi |
| Datif: | praelūcendo |
| Accusatif: | ad praelūcendum |
| Ablatif: | praelūcendo |
| SUPIN |
| – |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAELUCEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
