Déclinaison / Conjugueur latin
praetĕrĕo - Diathèse active
(praetĕrĕo, praetĕris, praeterii, praetĕrire, praeteritum)
verbe transitif e intransitif anomal
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕrĕo |
| II sing. | praetĕris |
| III sing. | praetĕrit |
| I plur. | praetĕrīmus |
| II plur. | praetĕrītis |
| III plur. | praetĕreunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrībam |
| II sing. | praetĕrības |
| III sing. | praetĕrībat |
| I plur. | praetĕribāmus |
| II plur. | praetĕribātis |
| III plur. | praetĕrībant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praetĕrībo |
| II sing. | praetĕrībis |
| III sing. | praetĕrībit |
| I plur. | praetĕribĭmus |
| II plur. | praetĕribĭtis |
| III plur. | praetĕrībunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praeterii o praeterivi |
| II sing. | praeteriisti o praeterivisti |
| III sing. | praeteriit o praeterivit |
| I plur. | praeteriĭmus o praeterivĭmus |
| II plur. | praetĕristis o praeterivistis |
| III plur. | praeteriērunt o praeterivērunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeteriĕram o praeterivĕram |
| II sing. | praeteriĕras o praeterivĕras |
| III sing. | praeteriĕrat o praeterivĕrat |
| I plur. | praeterierāmus o praeteriverāmus |
| II plur. | praeterierātis o praeteriverātis |
| III plur. | praeteriĕrant o praeterivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeteriĕro o praeterivĕro |
| II sing. | praeteriĕris o praeterivĕris |
| III sing. | praeteriĕrit o praeterivĕrit |
| I plur. | praeterierĭmus o praeteriverĭmus |
| II plur. | praeterierĭtis o praeteriverĭtis |
| III plur. | praeteriĕrint o praeterivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕrĕam |
| II sing. | praetĕrĕas |
| III sing. | praetĕrĕat |
| I plur. | praetĕreāmus |
| II plur. | praetĕreātis |
| III plur. | praetĕrĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrīrem |
| II sing. | praetĕrīres |
| III sing. | praetĕrīret |
| I plur. | praetĕrirēmus |
| II plur. | praetĕrirētis |
| III plur. | praetĕrīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeteriĕrim o praeterivĕrim |
| II sing. | praeteriĕris o praeterivĕris |
| III sing. | praeteriĕrit o praeterivĕrit |
| I plur. | praeterierĭmus o praeteriverĭmus |
| II plur. | praeterierĭtis o praeteriverĭtis |
| III plur. | praeteriĕrint o praeterivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeteriissem o praeterivissem |
| II sing. | praeteriisses o praeterivisses |
| III sing. | praeteriisset o praeterivisset |
| I plur. | praeteriissēmus o praeterivissēmus |
| II plur. | praeteriissētis o praeterivissētis |
| III plur. | praeteriissent o praeterivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praetĕri |
| II plur. | praetĕrīte |
| FUTUR |
| II sing. | praetĕrĭto |
| III sing. | praetĕrĭto |
| II plur. | praetĕritōte |
| III plur. | praetĕreunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praetĕriens, –euntis |
| FUTUR |
| praeteritūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praetĕrire |
| PARFAIT |
| praetĕrisse o praeterivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeteritūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeteritūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praetĕreundi |
| Datif: | praetĕreundo |
| Accusatif: | ad praetĕreundum |
| Ablatif: | praetĕreundo |
| SUPIN |
| praeteritum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAETEREO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
