Déclinaison / Conjugueur latin
praetĕrĕor - Diathèse passive
(praetĕrĕo, praetĕris, praeterii, praetĕrire, praeteritum)
verbe transitif e intransitif anomal
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕrĕor |
| II sing. | praetĕrēris, praetĕrēre |
| III sing. | praetĕrītur |
| I plur. | praetĕrēmur |
| II plur. | praetĕremĭni |
| III plur. | praetĕrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrēbar |
| II sing. | praetĕrebāris |
| III sing. | praetĕribātur |
| I plur. | praetĕrebāmur |
| II plur. | praetĕrebamĭni |
| III plur. | praetĕrebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praetĕrēbor |
| II sing. | praetĕrebĕris, praetĕrebĕre |
| III sing. | praetĕribĭtur |
| I plur. | praetĕrebĭmur |
| II plur. | praetĕrebimĭni |
| III plur. | praetĕrebuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | praeteritus, –a, –um sum |
| II sing. | praeteritus, –a, –um es |
| III sing. | praeteritus, –a, –um est |
| I plur. | praeteriti, –ae, –a sumus |
| II plur. | praeteriti, –ae, –a estis |
| III plur. | praeteriti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeteritus, –a, –um eram |
| II sing. | praeteritus, –a, –um eras |
| III sing. | praeteritus, –a, –um erat |
| I plur. | praeteriti, –ae, –a eramus |
| II plur. | praeteriti, –ae, –a eratis |
| III plur. | praeteriti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeteritus, –a, –um ero |
| II sing. | praeteritus, –a, –um eris |
| III sing. | praeteritus, –a, –um erit |
| I plur. | praeteriti, –ae, –a erimus |
| II plur. | praeteriti, –ae, –a eritis |
| III plur. | praeteriti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praetĕrĕar |
| II sing. | praetĕreāris, praetĕreāre |
| III sing. | praetĕreātur |
| I plur. | praetĕreāmur |
| II plur. | praetĕreamĭni |
| III plur. | praetĕreantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praetĕrērer |
| II sing. | praetĕrerēris, praetĕrerēre |
| III sing. | praetĕrirētur |
| I plur. | praetĕrerēmur |
| II plur. | praetĕreremĭni |
| III plur. | praetĕrerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praeteritus, –a, –um sim |
| II sing. | praeteritus, –a, –um sis |
| III sing. | praeteritus, –a, –um sit |
| I plur. | praeteriti, –ae, –a simus |
| II plur. | praeteriti, –ae, –a sitis |
| III plur. | praeteriti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeteritus, –a, –um essem |
| II sing. | praeteritus, –a, –um esses |
| III sing. | praeteritus, –a, –um esset |
| I plur. | praeteriti, –ae, –a essemus |
| II plur. | praeteriti, –ae, –a essetis |
| III plur. | praeteriti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praetĕrēre |
| II plur. | praetĕremĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praetĕrētor |
| III sing. | praetĕrētor |
| II plur. | – |
| III plur. | praetĕrentor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praeteritus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praetĕrīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | praeteritus, –a, –um esse |
| Plurale: | praeteriti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| praeteritum esse |
| GERUNDIVO |
| praetĕrendus, –a, –um |
| SUPIN |
| praeteritu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAETEREOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
