GRAND DICTIONNAIRE LATIN OLIVETTI

Déclinaison / Conjugueur latin


 Chercher dans les formes fléchies


praecantor - Diathèse passive

(praecanto, praecantas, praecantavi, praecantāre, praecantatum)

verbe transitif I conjugaison

Voir la traduction de ce mot



FORME PASSIVE:
INDICATIF
PRÉSENT
 I sing. praecantor
 II sing. praecantāris, praecantāre
 III sing. praecantātur
 I plur. praecantāmur
 II plur. praecantamĭni
 III plur. praecantantur
IMPARFAIT
 I sing. praecantābar
 II sing. praecantabāris, praecantabāre
 III sing. praecantabātur
 I plur. praecantabāmur
 II plur. praecantabamĭni
 III plur. praecantabantur
FUTUR SIMPLE
 I sing. praecantābor
 II sing. praecantabĕris, praecantabĕre
 III sing. praecantabĭtur
 I plur. praecantabĭmur
 II plur. praecantabimĭni
 III plur. praecantabuntur
PARFAIT
 I sing. praecantatus, –a, –um sum
 II sing. praecantatus, –a, –um es
 III sing. praecantatus, –a, –um est
 I plur. praecantati, –ae, –a sumus
 II plur. praecantati, –ae, –a estis
 III plur. praecantati, –ae, –a sunt
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecantatus, –a, –um eram
 II sing. praecantatus, –a, –um eras
 III sing. praecantatus, –a, –um erat
 I plur. praecantati, –ae, –a eramus
 II plur. praecantati, –ae, –a eratis
 III plur. praecantati, –ae, –a erant
FUTUR ANTÉRIEUR
 I sing. praecantatus, –a, –um ero
 II sing. praecantatus, –a, –um eris
 III sing. praecantatus, –a, –um erit
 I plur. praecantati, –ae, –a erimus
 II plur. praecantati, –ae, –a eritis
 III plur. praecantati, –ae, –a erunt
SUBJONCTIF
PRÉSENT
 I sing. praecanter
 II sing. praecantēris, praecantēre
 III sing. praecantētur
 I plur. praecantēmur
 II plur. praecantemĭni
 III plur. praecantentur
IMPARFAIT
 I sing. praecantārer
 II sing. praecantarēris, praecantarēre
 III sing. praecantarētur
 I plur. praecantarēmur
 II plur. praecantaremĭni
 III plur. praecantarentur
PARFAIT
 I sing. praecantatus, –a, –um sim
 II sing. praecantatus, –a, –um sis
 III sing. praecantatus, –a, –um sit
 I plur. praecantati, –ae, –a simus
 II plur. praecantati, –ae, –a sitis
 III plur. praecantati, –ae, –a sint
PLUS-QUE-PARFAIT
 I sing. praecantatus, –a, –um essem
 II sing. praecantatus, –a, –um esses
 III sing. praecantatus, –a, –um esset
 I plur. praecantati, –ae, –a essemus
 II plur. praecantati, –ae, –a essetis
 III plur. praecantati, –ae, –a essent
IMPÉRATIF
PRÉSENT
 II sing. praecantāre
 II plur. praecantamĭni
FUTUR
 II sing. praecantātor
 III sing. praecantātor
 II plur. –
 III plur. praecantantor
PARTICIPE
PARFAIT
 praecantatus, –a, –um
INFINITO
PRÉSENT
 praecantāri
PARFAIT
 Singolare: praecantatus, –a, –um esse
 Plurale: praecantati, –ae, –a esse
FUTUR
 praecantatum esse
GERUNDIVO
 praecantandus, –a, –um
SUPIN
 praecantatu

Voir la forme active de ce verbe


<<  praecanto praecantŏr  >>

Parcourir le dictionnaire

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Parcourir les dictionnaire latin à partir de:



{{ID:PRAECANTOR100}} ---CACHE---