Déclinaison / Conjugueur latin
praecōgĭto - Diathèse active
(praecōgĭto, praecōgĭtas, praecogitavi, praecōgĭtāre, praecogitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecōgĭto |
| II sing. | praecōgĭtas |
| III sing. | praecōgĭtat |
| I plur. | praecōgĭtāmus |
| II plur. | praecōgĭtātis |
| III plur. | praecōgĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecōgĭtābam |
| II sing. | praecōgĭtābas |
| III sing. | praecōgĭtābat |
| I plur. | praecōgĭtabāmus |
| II plur. | praecōgĭtabātis |
| III plur. | praecōgĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecōgĭtābo |
| II sing. | praecōgĭtābis |
| III sing. | praecōgĭtābit |
| I plur. | praecōgĭtabĭmus |
| II plur. | praecōgĭtabĭtis |
| III plur. | praecōgĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praecogitavi |
| II sing. | praecogitavisti |
| III sing. | praecogitavit |
| I plur. | praecogitavĭmus |
| II plur. | praecogitavistis |
| III plur. | praecogitavērunt, praecogitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecogitavĕram |
| II sing. | praecogitavĕras |
| III sing. | praecogitavĕrat |
| I plur. | praecogitaverāmus |
| II plur. | praecogitaverātis |
| III plur. | praecogitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecogitavĕro |
| II sing. | praecogitavĕris |
| III sing. | praecogitavĕrit |
| I plur. | praecogitaverĭmus |
| II plur. | praecogitaverĭtis |
| III plur. | praecogitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecōgĭtem |
| II sing. | praecōgĭtes |
| III sing. | praecōgĭtet |
| I plur. | praecōgĭtēmus |
| II plur. | praecōgĭtētis |
| III plur. | praecōgĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecōgĭtārem |
| II sing. | praecōgĭtāres |
| III sing. | praecōgĭtāret |
| I plur. | praecōgĭtarēmus |
| II plur. | praecōgĭtarētis |
| III plur. | praecōgĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecogitavĕrim |
| II sing. | praecogitavĕris |
| III sing. | praecogitavĕrit |
| I plur. | praecogitaverĭmus |
| II plur. | praecogitaverĭtis |
| III plur. | praecogitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecogitavissem |
| II sing. | praecogitavisses |
| III sing. | praecogitavisset |
| I plur. | praecogitavissēmus |
| II plur. | praecogitavissētis |
| III plur. | praecogitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecōgĭta |
| II plur. | praecōgĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | praecōgĭtāto |
| III sing. | praecōgĭtāto |
| II plur. | praecōgĭtatōte |
| III plur. | praecōgĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecōgĭtans, –antis |
| FUTUR |
| praecogitatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecōgĭtāre |
| PARFAIT |
| praecogitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecogitatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecogitatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecōgĭtandi |
| Datif: | praecōgĭtando |
| Accusatif: | ad praecōgĭtandum |
| Ablatif: | praecōgĭtando |
| SUPIN |
| praecogitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECOGITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
