Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | praesāgĭo |
| II sing. | praesāgis |
| III sing. | praesāgit, praesāgitur |
| I plur. | praesāgīmus |
| II plur. | praesāgītis |
| III plur. | praesāgĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praesāgiēbam |
| II sing. | praesāgiēbas |
| III sing. | praesāgiēbat |
| I plur. | praesāgiebāmus |
| II plur. | praesāgiebātis |
| III plur. | praesāgiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praesāgĭam |
| II sing. | praesāgĭes |
| III sing. | praesāgĭet |
| I plur. | praesāgiēmus |
| II plur. | praesāgiētis |
| III plur. | praesāgĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | praesagii o praesagivi |
| II sing. | praesagiisti o praesagivisti |
| III sing. | praesagiit o praesagivit |
| I plur. | praesagiĭmus o praesagivĭmus |
| II plur. | praesagiistis o praesagivistis |
| III plur. | praesagiērunt o praesagivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praesagiĕram o praesagivĕram |
| II sing. | praesagiĕras o praesagivĕras |
| III sing. | praesagiĕrat o praesagivĕrat |
| I plur. | praesagierāmus o praesagiverāmus |
| II plur. | praesagierātis o praesagiverātis |
| III plur. | praesagiĕrant o praesagivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praesagiĕro o praesagivĕro |
| II sing. | praesagiĕris o praesagivĕris |
| III sing. | praesagiĕrit o praesagivĕrit |
| I plur. | praesagierĭmus o praesagiverĭmus |
| II plur. | praesagierĭtis o praesagiverĭtis |
| III plur. | praesagiĕrint o praesagivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praesāgĭam |
| II sing. | praesāgĭas |
| III sing. | praesāgĭat |
| I plur. | praesāgiāmus |
| II plur. | praesāgiātis |
| III plur. | praesāgĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praesāgīrem |
| II sing. | praesāgīres |
| III sing. | praesāgīret |
| I plur. | praesāgirēmus |
| II plur. | praesāgirētis |
| III plur. | praesāgīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praesagiĕrim o praesagivĕrim |
| II sing. | praesagiĕris o praesagivĕris |
| III sing. | praesagiĕrit o praesagivĕrit |
| I plur. | praesagierĭmus o praesagiverĭmus |
| II plur. | praesagierĭtis o praesagiverĭtis |
| III plur. | praesagiĕrint o praesagivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praesagiissem o praesagivissem |
| II sing. | praesagiisses o praesagivisses |
| III sing. | praesagiisset o praesagivisset |
| I plur. | praesagiissēmus o praesagivissēmus |
| II plur. | praesagiissētis o praesagivissētis |
| III plur. | praesagiissent o praesagivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praesāgi |
| II plur. | praesāgīte |
| FUTUR |
| II sing. | praesāgīto |
| III sing. | praesāgīto |
| II plur. | praesāgitōte |
| III plur. | praesāgiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praesāgiens, –ientis |
| FUTUR |
| – |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praesāgīre |
| PARFAIT |
| praesagiisse o praesagivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praesāgiendi |
| Datif: | praesāgiendo |
| Accusatif: | ad praesāgiendum |
| Ablatif: | praesāgiendo |
| SUPIN |
| – |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAESAGIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
